Mijn fiets

... had een uitstapje bij de fietsenmaker verdiend, of liever hij had me bij de laatste "Ronde van Les Trois Evêchés" goed laten voelen dat dat uitstapje nodig was. Die "Ronde" is gewoon de rit rond de heuvel hier vlak tegenover mijn huis -over de baan een paar kilometer klimmen richting Flassans, dan een tweede stukje vlak, nog even asfalt, en dan wordt het én klimmen over een paar kilometer én over zand-en stenen. Tot hier toe alles okee en goed te doen.

Volgt een stuk van zowat vier kilometer vals vlak naar beneden, gevolgd door een tweetal kilometer echt naar beneden , nog altijd bosweg met overal keien en stenen, tenzij ... tenzij ik naar Carnoules afbuig. Dan gaat het steil naar beneden over een betonpad dat overlangs gegroefd is zodat auto's er toch kunnen van gebruik maken. En op al die stukken naar beneden kregen mijn polsen het zwaarder en zwaarder te verduren. Dus een bezoek aan de fietsenmaker drong zich op om aan een afgeveerde vork te geraken.

En zo zien jullie hoe mijn fiets er uitzag , hangend aan een soort pilaar en ontdaan van zijn voorvork. Die kan nog wel eens dienen bij een maxi-barbecue ...




De fietsenmaker gaf me zowel zijn e-mail-adres als permissie voor een paar portretjes.

Le voici donc !



En nog eentje "pour la bonne bouche".



En hier staat hij, helemaal uitgerust, hij is klaar voor de tocht - nu ik nog ...



... bij een volgende blog impressies van hoe hij zich gedraagt ...