Eénenvijftig ...

... stelt niet mijn zoveelste blogje voor - de eerste foto die erbij hoort legt wel meer uit. Dat het mooi weer was vanmiddag ondermeer. En daarom werden de stapschoenen weer maar eens aangetrokken - ze hebben het nodig van ingelopen te worden : de linker (zie foto) kraakt - of piept - nog steeds , en de rechter (zie andere foto) begint zich ook te laten horen - enfin ik stap in stereo.

Dit alles een resultaat van de "51" op het terras van de "Bar des Sports" ... als je daar gezeten hebt voel je je verplicht van wat aan die "sports" te gaan doen, en die schoenen moeten nodig ingestapt worden, of ik krijg ze niet aan mijn voeten aangepast tegen de tijd dat ik ze veel gebruiken ga - de lente is er nog niet, maar ik denk er al regelmatig aan - dat is namelijk de gekozen periode om de tocht naar Compostella te beginnen. Meer daarover later, als het allemaal wat concreter wordt.
En het was mooi weer, en het bleef mooi, ook toen ik de wandeling rond de heuvel hierover Les Aludes begon , en plots gezelschap kreeg - een wandelmakker die geen schoenen nodig bleek te hebben, maar gezelschap op prijs stelde - beleefd, rustig, sportief, blond, niet opdringerig , en waarschijnlijk heet hij "Canelle", maar het zou ook "Rony" kunnen zijn - er zijn een paar buren die hun hond wellicht een hele namiddag gemist hebben. Denk nu niet dat ik het beestje gelokt heb - ergens onderweg kwam hij op me af en was duidelijk niet van plan me het eerste uur alleen te laten !



En het laatste prentje toont een namiddagzicht op de heuvels aan de andere kant van de vallei , met beneden in de vlakte nog een stukje van het dorp hier, en de beroemde wijngaard van Rimauresq - ook daarover heb ik het later nog wel eens.

Inmiddels een gezellige verderzetting van alle leuke aktiviteiten gewenst aan jullie allen, en tot ... de volgende keer.

Plaine des Maures

... heet de "Réserve naturelle" waar ik deze namiddag een wandelingske ben gaan doen - ze ligt geen twintig kilometer ten noorden van Pignans, en heeft een heel specifiek uitzicht : een soort hoogvlakte, maar niet hoog als bijvoorbeeld de Hoge Venen, misschien zo'n honderd meter boven de zeespiegel. By the way, naar het schijnt ligt die op ongeveer nul meter ...

Het fotoke hierbij toont het stuwmeertje dat middenin die vlakte ligt (zelfde hoogte vermoed ik ... ) maar tevens ende ook het mooie weer waar we vandaag weeral mochten van genieten - iets wat ik jullie lieve lezeressen en lezers niet wou onthouden.

Al dat mooie weer lokt me steeds weer naar buiten, wat dan weer inhoudt dat er niet direkt aan recepten en lange blogs gedacht wordt. Wie dus echt niet meer weet welk gerecht klaarmaken, zal dan wel op slechter weer hier moeten beginnen rekenen. Of een kookboek raadplegen !

Au plaisir de vous lire, et bien le bonjour de votre serviteur.

Achtentwintig graden

... is nog altijd de vereiste temperatuur om "cigales" te kunnen horen. Vorige week in "El Pinxto" , te Antwerpen vond niemand de nederlandse naam voor die diertjes - gelukkig heeft mijn goeie vriend van altijd, met name Wouth"je" altijd een oplossing of een verklaring klaar - het beestje dat hier zowat "HET" symbool voor de Provence is geworden heet bij ons cicade - en niet krekel , zoals de eerste vertaler van "La cigale et la fourmi" meende. En dat La Fontaine die eerste fabel uit zijn eerste boek bij Aesopus is gaan halen doet er allemaal niet toe : een cigale is voor ons allemaal vanaf nu een cicade , en niks anders meer. En dat meneer cigale zingt om madame cigale te lokken, da's maar mooi. Wie zou er soms niet willen kunnen zingen , ook al moet het daarvoor zo warm zijn ...

Maar echt mooi dat beestje ... dat is een ander verhaal! Het prentje bij deze blog is duidelijk genoeg - en wie graag wil zien hoe zo'n insekt uit zijn cocon kruipt ( Aloysius, zijn die "c's" wel goed in al mijn woorden, of moeten dat "s'n" worden , of "k's" of zouden we toch niet beter Van Ostaijen zijn spelling terughalen ? ), er zit ergens op het net een prachtige reeks van die metamorfose , gevonden via Google, en "cigale , als mijn herinnering goed is op naam van Cigalon - foto's gemaakt in Le Lavandou, en dat ligt hier vlakbij ...

Voor zij die zich hebben laten "vangen" door de titel : die 28 graden bereikten we vandaag niet - in de schaduw was het maar zo rond de achttien ... maar zon in overvloed, en zo blijft het nog voor de rest van de week - en wat mij betreft nog veel langer !

Rahib Abou-Khalil

... speelt zijn muziek vanavond op de DVD, en als titel voor een blogje heeft hij zeker des lezers interesse gewekt. Over zijn mengeling van Noord-Afrikaanse muziek - hij speelt oud - en jazz wil ik maar alleen kwijt dat ze ongelooflijk is - en hij schrijft ze zelf ook nog ! Komt hij ooit in de buurt : niet te missen ! En die "oud" is een Libanese mengeling van gitaar, mandoline en nog een ander snaarinstrument , enfin een arabisch muziekinstrument ...

En voor de impressie van "Les Aludes" die hier als foto getoond wordt moet ik Mickey en Les Meszaros, "Vancouverians", en goeie vrienden geworden, bedanken.

Jullie lezers hebben een verontschuldiging te goed : twee weken "Belgarije" hebben me zodanig beziggehouden dat bloggen er niet bij was, tenzij als korte reaktie op iemands' schrijfwerk, de kleinkinderen en hun respektieve mama's en papa's hadden recht op voor ene keer "onverdeelde aandacht".

Nu ik terug in Pignans ben aangeland, waar het weer regenachtig, of liever "belgarijs" is, moet er weer een draad opgenomen om het rechte spoor niet uit de hand te laten lopen - zoals een slecht schrijver het zou formuleren.

Wat er van hieruit te melden valt ? Twee weken Belganistan waren te kort om alleman die ik graag ontmoet had weer te zien. Wat een plezier dat Dany een heel leuke avond ineen gestoken had - iets om zeker nog mee te maken - over de voorwaarden houden we nog wel eens "een klapke" , en het ter sprake gekomen idee om Pignans en omgeving te komen verkennen mag op mijn volledige medewerking rekenen ( ook weer een soort stijl- of gedachte(n)fout zeker, Aloysius?). Tussen haakjes die er niet staan : al die leestekens die ik zo probeer te gebruiken leidt toch niet tot te veel geestelijke inspanning hopelijk ?

Ondertussen heb ik hier mijn maat Even uit Noorwegen-en-Vancouver en zijn echtgenote Anne ontmoet, ze komen hun huis in het dorp verder schilderen, inrichten, klaarmaken, organiseren en kontroleren, en voor de coördinatie met de ééntalige inwoners van de Var zorgt Peterpijnpit ... zoals voor het voeren van mijn andere maat Robert naar het station van Toulon morgen maandag.

Voornoemde Rahib Abou-Khalil en zijn kompanen zijn aan een live versie van de "Lewinski March" toe, en ik aan een slokske van mijn Kasteelbier-in-origineel-glas - een geschenk van die schoonbroer die voor de juiste brouwerij werkzaam is ! Schol !