De mooiste ... ?

De mooiste wat ? La plus belle ... quoi ? La plus belle rade d'Europe ! De mooiste "rede" van Europa ... zo beschrijven die van Toulon tenminste die van hun. En daar het deze namiddag helder was, er een koppeltje lieve logee's heen wilden, mijn Pentaxke van die leuke mogelijkheden heeft die we weinig gebruiken hebben we de gelegenheid te baat genomen om dat alles te combineren. Et voilà, la rade de Toulon en panoramique !

Een kleine kwartdraai naar rechts, wat meer naar het westen krijgen we zicht op La Seyne, de baai van Bandol en met wat goede wil de Bec de l'Aigle bij La Ciotat. Met goed wat goede wil inderdaad.

Terug beneden, want bovenstaande foto's kon ik maken vanop de Mont Faron, moest er toch een wandelingetje langs de oude haven bij. Lag daar een schip ( sommigen heten zo iets een grote"frituurbak") dat een vlag voerde die ik nog nooit eerder gezien had. Ingeschreven ergens heel ver weg. Wie weet waar ? Wie juist antwoordt mag een roséetje, of zelfs twee komen drinken op het terras hier ! De andere lezers ook natuurlijk ! Hou me eraan !

... nog meer En Vau ...

... gezien blogger maar 5 foto's per keer accepteert, hier het vervolg van vorige blog.

Bij de cairn van de laatste foto op vorige blog moest er een hevig stukje naar beneden geklauterd worden - de afdaling langs de ketting die we zo'n vijftien jaar geleden mochten doen is nu gesloten - te veel risico op ongevallen allicht.

Eenmaal beneden was het tijd voor een paar happen en een paar slokken - de sporen op mijn pet maken duidelijk dat we het warm gehad hebben ... het frisse calanque-water heeft voor afkoeling gezorgd.

Deze hele regio wordt als een echt "klimmersparadijs" beschouwd, niet moeilijk te begrijpen als je omhoog kijkt !

En hadden we dit niet verdiend na nog eens een tocht van dik twee uur ?

De dag voor ...

... de fietstocht naar Notre Dame des Anges hadden broer Ben en ik al een flinke hike gestapt. Van het haventje van Cassis naar de Calanque d'En Vau en terug.

Via steile straatjes kom je boven Port Miou uit, hier geen straatjes meer, gewoon zand en stenen. Ben zet er stevig de pas in.

We laten Port Miou achter ons en lopen dan door de pijnboombossen verder westwaarts tot we ergens boven En Vau terechtkomen.

Nogmaals naar ...

Notre Dame des Anges, met als "voortrekker" broer Ben, die ook voor foto's gezorgd heeft en de tocht van zowat 45 kilometer frisser dan ik aflegde ! Zeker een derde liep over onverharde weg en we moesten toch een kleine 600 meter hoogteverschil verwerken.

Kwam daar nog een bliksem-en-donder-evenement bovenop - uiteraard begeleid door stevige regen. En toch houden we er een goed gevoel van over, ook al was de afdaling minder leuk dan verhoopt : met natte kleren aan rijd je niet aan topsnelheid naar beneden. Het zonneke deed daar in de vallei alweer flink zijn best, maar de deur van de Cristal Bar ging net dicht, de Bar des Sports had wekelijkse rustdag, zodat we ons dan maar thuis met een frisse pint moesten tevredenstellen ... wat uiteraard ook niet slecht was : Nonkel Paul's "promotiemateriaal" deed zijn ding !