Herfstbloempje

Na de paar dagen dat er een beetje regen viel, nu en dan, niet heel de tijd - dit is Belgarije niet - kortom, na een paar herfstdagen beginnen weer nieuwe bloempjes de kopjes op te steken - de Scilla autumnalis onder meer - heet ze maar herfst-scilla's. Dit bolgewasje heeft "blaadjes" in de lente, en bloempjes in de herfst, en het groeit op de raarste plekken - onder meer daar waar je altijd over het pad richting tuinhuis loopt, en tussen het zwenkgras dat aan de rand van het zwembad staat ...

En of ze mooi zijn ? Beslis zelf maar ! Wel de foto's op volledige grootte bekijken ...

Herfst in het land...

... betekent dat sommige vruchten gaan rijpen, de olijven bijvoorbeeld, maar ook dat andere al rijp zijn , en geoogst worden. De druiven horen daarbij natuurlijk. En daar we geen overvloedig-regenrijk voorseizoen gehad hebben, en een klein beetje tegenslag bij de bloemvorming van de druivelaars, maar wel een lange droge zomer zonder zware onweders, voorspelt men nu geen recordhoeveelheid wijn, maar wel een heel goeie "cru 2008".

Bij de prentjes van de olijven niet veel uitleg - jullie zien zelf wel het verschil in grootte en kleur , en noch de bijna zwarte, noch de groene zijn al rijp, de groene worden in principe ook zwart, maar als ze vroegtijdig geplukt worden, wat voor sommige rassen gebeurt, dan worden ze natuurlijk nooit zwart ... Het heeft allemaal met goesting en smaak te maken, zullen we maar zeggen.






Ja, wat de druiven betreft, die zijn nu echt wel rijp, en meer en meer worden ze mechanisch geoogst - geplukt is niet meer het juiste woord, daar de oogstmachines ze eigenlijk van de stengels zuigen , zodat wat niet rijp is nog blijft hangen. De machines in kwestie zijn biezonder indrukwekkend, dat is op het videootje wel te zien. En hoe het landschap hier tegenover Les Aludes er nu uitziet, dat is daar ook op te zien !





En de mannen die de druiven naar de "chai" brengen, die rijden af en aan ...

Freek

... de Jonge net gezien op " De wereld draait door " - wat een programma van de Vara! - en hij zingt toch wel " He'll have to go" van Jim Reeves (en al die andere gasten waaronder de schitterende versie van Ry Cooder) terwijl hij nog maar net geleerd heeft gitaar te spelen ... zo zegde hij zelf dan toch !

Niet te missen !

Het bos van Notre Dame des Anges

Een mooie zaterdag, genoeg zon, goeie schoenen en een bezoeker die zijn uithoudingsvermogen eens wou testen - meer redenen om via Notre Dame des Anges naar Collobrières te wandelen, of liever te stappen, waren niet nodig om mezelf ook nog maar eens te testen.

En dat het pad zowel mooi als vrij hobbelig is, dat merken jullie wel in het videootje hieronder.

Chasteuil

Chasteuil is de naam van een klein gehucht in de buurt van Castellane van waaruit een heleboel tochten boven en naar de Verdon-canyon gemaakt kunnen worden. Daar de mensen die voor het moment hier logeren erheen wilden, en de Verdon niet kenden heb ik me "opgeofferd" hen te begeleiden... dat ik het me niet beklaagd heb blijkt allicht uit de foto's die volgen.




De Chambre d'hôtes de Chasteuil is eigenlijk een vroegere school die door de huidige bewoners is ingericht tot een zeer gezellig plekje, waar je niet alleen kan overnachten, maar ook aanschuiven aan de Table d'hôtes waar ze alleen streekeigen gerechten presenteren. In de verte kan je de Cadières de Brandis bemerken, een van de doelen van een komende wandeltocht, 'k zal er wel een dag voor nodig hebben heeft Pascal, de "man in charge", me verteld.




Onderweg, na de Couloir Samson, trokken we door de tunneltjes naar de Tours de Trescaïre , en daar kwamen we een ploegske inwoners van Essen tegen - dat werd babbelen natuurlijk, en gemeenschappelijke kennissen bijeen zoeken. Leuke momenten zijn dat altijd. Wat de gieren betreft, die daar hoog op de rotsen hun nest hebben, we hebben ze wel gezien, maar ze zeilden zo hoog in de lucht dat fotograferen geen zin had, misschien ooit een andere keer!

Zou ik ook eens moeten doen ...

... was spontaan mijn reaktie toen deze ploeg voorbij vaarde gisteren - alleen mag de/het raft wat kleiner zijn dacht ik er nog bij maar misschien kies je dat wel niet ...

Terug van even weggeweest.

Ongerust zullen jullie lezers hopelijk niet geweest zijn, indien wel, dan hierbij verontschuldigingen en ... uitleg uiteraard.

Voor bloggen was er de laatste dagen weinig tot geen tijd, ook al was er veel stof ... Nu ik weer terug in Pijnpittendorp aangeland ben komen de oude gewoontes weer naar boven drijven, en dus hebben jullie recht op een nieuwe aflevering van Pijnpittennieuws.

De foto die hierbij hoort zal heel wat duidelijk maken - voortaan kan ik op stap samen met lieve Helga, die dan ook regelmatig wel eens op mijn blogske te zien zal zijn. En ook al wonen we niet echt dicht in elkaars buurt, we zorgen er voor dat we heel regelmatig samen "op stap" kunnen, zoals hier op de foto in Middelkerke aan de Belgische kust - nog eens bedankt Wouthje en Annie ...

Uit al wat voorgaat hebben jullie al begrepen dat ik een tijdje in Belgarije verbleven heb, een pracht van een tijd heb mogen beleven, en al uitkijk naar het moment dat lieve Helga me hier binnenkort komt opzoeken.

Voorlopig valt er niet meer te melden, Peterpignans groet jullie allen zeer.







P.S. Bruno, het Herr Flick-brilletje, leren jas en deukhoed zijn nog niet gevonden, maar de zoektocht is niet ten einde ...