Kerstdag in Gouy-Saint-André...

... in wat ooit een klooster was mochten we een paar nachten met Sofie en Tom, Corto en Fee komen logeren.  En er was zo'n mooi licht dat ... juist ! Kijk maar.

Herfstwandeling ...

... in de Kalmthoutse Heide , waar op het Schapenpad geen schaap te zien was .  Anderzijds waren er wonderlijk veel mooie plaatjes te maken, vandaar : geen commentaar meer, de beelden zullen wel duidelijk maken hoe we genoten hebben ...

De "Tall Ships" zijn vanuit Toulon...

... vertrokken .  Het volgende doel in de wedstrijd ? Het Italiaanse La Spezia.  Eens op zee worden ze nog fotogenieker , zowel de grote drie-en viermasters als de "kleinere" schepen die toch ook al gauw dertig meter  meten ...

En hier is deelnemen ook zeker zo belangrijk als winnen .

This is not ...

... le Grand Canyon du Verdon.  Maar voor de twee beestjes op de foto's een hele klim in ieder geval.

De grootste heeft er in ieder geval tenminste één goed oog in ! 

Paarden ...

zie je zowat overal in de Camargue , dikwils van dichtbij, soms van ver , en zowat altijd zijn ze fotogeniek !

Vorige week...

... "mocht" ik weer eens naar de Camargue  , een plek waar altijd wel iets te zien is voor wie goed kijkt.  In de buurt van Les Saintes Maries de la Mer ligt er dicht bij de Kleine Rhone een vogelreservaat dat telkens weer verrassingen in petto houdt.

Dat er in de vijvers en moerassen tussen de twee armen van de Rhone een groot aantal flamingo's woont zal wel geweten zijn.  Maar er zijn nog andere bewoners , en sommigen laten zich niet zo makkelijk zien.

Een waterknaagdier dat ik voordien nog maar een enkele maal vluchtig had mogen opmerken  is daar ooit terechtgekomen , ook al hoort het eigenlijk in Zuid-Amerika thuis.  Een van de beverratten, of "ragondins"

in kwestie was zelfs zo vriendelijk om aan land te komen toen wij het reservaat verlieten. Een gebaar dat we zeer op prijs hebben gesteld !

Op de terugweg ...

... van Millau naar Pijnpittendorp wilde ik graag het "Cirque de Navacelles" beleven.  Het woord "cirque" staat hier niet voor een circus met clowns en acrobaten en "wilde" dieren en gedresseerde paarden, nee gewoon een heel groot bijna cirkelvormig dal ooit door de rivier de "Vis " werd uitgesleten.  Nu en dan loopt ze nog wel eens door dat dal , rond het dorpje Vissec, maar meestal is de loop van de rivier zo "sec" dat je ze niet ziet , want tegenwoordig gaat ze gewoon ondergronds om ergens na zowat tien kilometer verder te zijn gestroomd weer terug "boven water" te komen . Boven gronds bedoelde ik  - alleen bij hevige regenval volgt ze ook haar oorspronkelijke bovengrondse loop , iets wat slechts een paar keer per jaar voorkomt , en dan nog moet de regenval meezitten .

'k Mag aannemen dat de foto's toch een beetje weergeven hoe dat Cirque de Navacelles er uit ziet.  Voor de plek waar de "Vis" weer terug boven komt zal ik eens moeten terugrijden ... er werd nadrukkelijk gemeld "niets in je voertuig achter te laten omzille van dieven" , daar waar het voetpad naar beneden begon ... en mijn bagage lag in de tankzak maar boven  op Yammeke - 'k zal een andere keer naar die "résurgence de la Vis" ofte bovenkomen van de rivier , met watervallen en dito molen moeten gaan kijken !

Daar beneden ligt Vissec , en we moeten nog hoger stijgen voor het panorama ...

     

En nog mogen we naar een hogere plek ...

Er zouden wel heel grote circusdieren kunnen optreden in dit "Cirque de Navacelles" dacht ik zo .

Ondertussen al even geleden ...

... maar deze "wandeling" wou ik toch nog aan jullie tonen.  Met Chris en Guy ,  moedige mensen en altijd mee voor een nieuw avontuur hadden we besloten de Montagne Sainte Victoire fysiek te leren kennen. Vanop de Col des Portes , zo'n 550 meter hoog, was het klimmen naar  de Pic des Mouches die op 1011 meter uitkomt.  En dan een kilometer of vijf naar het Croix de Provence, via het plateau van de Sainte Victoire .

Mijn twee medewandelaars zagen hoe goed het was , en klommen met veel enthousiasme naar boven.

Maar het hoogste punt moest nog bereikt worden , en stilaan begon ook de temperatuur in die minerale omgeving een rol te spelen.

Er zijn er die zo'n droge omgeving niet aan hun hartje laten komen ...

Fotograaf aan het werk, de omgeving inspireert uiteraard !

We zijn al een heel eind hoger geraakt, en opvallende kleuren worden zeldzamer.

Toch vinden we daar hoog op het plateau een van de emblematische bloempjes van het zuiden.

La Croix de Provence moet ginder ergens staan ... maar we zien ze nog niet , en we zijn er ook nog niet. Toch blijven we moed houden . Daarachter moet dat kruis toch te zien zijn ...

Gemakkelijker wordt het pad niet, en sommige voeten spelen op ...

En dat "plateau" kan je niet echt "plat" heten ... je stapt van de ene steen op de andere richel ...

En na letterlijk uren opletten om je voet tekens weer op het juiste plekje neer te zetten sta je aan de voet van La Croix de Provence... waarna je nog naar beneden moet om ergens in Vauvenargues je voertuig te vinden.

En kijk , zo tevreden zijn ze dat ze het gehaald hebben ...  je zou voor minder !

Of ze het nog eens overdoen ? Wie weet ... misschien mag ik nog wel eens mee !