Weer thuis ...

... na enkele dagen Catalonië en terug wat gewoon worden aan Pijnpittendorp, wordt het tijd om de bloggewoonte weer op te nemen.

En daar er me nog een paar foto's van ginder overbleven, namelijk van het romaanse kerkje van een onooglijk dorp boven op een heuvel die me toch wel aan Les Maures deed denken. Heet het dorp toch wel Romanya zeker ! En kijk goed toe, Marco Polo, er hangen hier en daar wolkjes in de blauwe hemel ...

Wat er op de tweede foto te zien is deed me dan weer denken aan Obelix en de andere Galliërs - en ook dolmens en menhirs zijn hier en daar bij ons in de Provence te vinden ... Echt vreemd dus niet, wel een plekje waar een mens stillekes wordt als ie denkt aan de mensen die dit soort monumenten duizenden jaren geleden oprichtten.





En oprichten, bouwen en inrichten liggen niet echt veel uit elkaar wat betekenis betreft. Daarom sluit ik met een foto van wat me de komende dagen gaat bezighouden : het inrichten van de sauna. En hoe graag ik ook vandaag al begonnen was, op de pakken hout die ik daarstraks haalde staat gemeld " Bij voorkeur vijf dagen laten liggen in de ruimte waar u dit hout zal gebruiken. " . Noem het pech, noem het geluk, ik zal een ander tijdverdrijf voor de volgende dagen moeten zoeken !

In de Middeleeuwen

... bouwden de Catalanen stadjes als ...



... waar hoogstwaarschijnlijk toen ook al beestjes als deze ...



droomden van dikke vette muizen wonend in kerken en torens en stadsmuren vol gaatjes ...



... of in sjieke woningen als deze waar nu gegoede burgers in het week-end komen verpozen, terwijl wij ...



... voor jullie wat kleur in het leven brengen !

Girona's kathedraal

... is eigenlijk pas zeer recent "afgewerkt" - de laatste details werden vorig jaar beëindigd. En aan die werken werd een beeld gewijd dat niet ver ervandaan te vinden is. Beeld dat ik jullie niet wou onthouden.



In de vorige blog verwees ik al naar het voor mij moeilijk te aanvaarden verbod op het maken van foto's binnen in de kerk , vooral omdat we toch geen flitslicht meer gebruiken ... het zal wel eerder met verkopen van postkaarten te maken hebben dan met wat anders. Kortom ... volgende twee beelden heb ik meegebracht - de liggende Christus vond ik zeer sterk , het retabel nadien vond ik zeer rijk ...




Er is nog meer op komst uit Catalonië, doch dat is voor een volgende blog. Geduld dus maar !

En Catalunya

... meer bepaald in Castell d'Aro vond ik deze zonnewijzer, die niet alleen het "echte" uur aanduidde , maar tevens zorgde voor een typisch voorbeeld van de kleur van vele historische gebouwen hier in dit stuk van Spanje. En de tekst ? Heel eenvoudig : "De uren gaan voorbij, dansend op de pas van de hemellichamen."

Dit bij uitstek ecologisch "uurwerk" maakt deel uit van de gevel van het kasteel-annex-kerk van Castell d'Aro hier vlak bij S'Agaro waar ik een paar dagen goed verzorgd word ...



Zo goed dat ik vandaag mee mocht naar Girona , op vele kaarten Gerona genoemd, maar de Catalanen houden het liever bij Girona, dus ...

Op naar het oude stadsgedeelte, door het vroegere Joodse kwartier, smalle straatjes en honderden trappen, om uiteindelijk bij de kathedraal uit te komen, kathedraal die we uitvoerig bezochten, en waarin echt geen foto's gemaakt mochten worden. Wie me een beetje kent ... zal bij een volgend blogske merken dat niet elk verbod gevolgd moet worden ...





Om volgend beeld te maken was er toch echt geen sprake van 'reglementsovertreding' , want dit is duidelijk niet binnen in de kathedraal ... maar wel juist erbuiten, namelijk de vroegere tuin van de kanunniken die hier lange eeuwen de plak gezwaaid hebben, en die samen met bisschoppen en edellieden, graven en baronnen een ware schat hebben achtergelaten aan altaren, beeldhouwwerken, retabels, grafmonumenten en beeldhouwwerken die uiteindelijk toch door de gewone man en vrouw bekostigd zijn geworden ...

Nog St-Marcel

... en nu via enkele foto's - al was het maar om nogmaals te laten zien hoe populair die Heilige Man in Barjols wel is.

Achter vele ramen staat zijn beeltenis, al dan niet voorzien van een stukje relikwie. Balkons en deuren worden versierd met linten of papieren bloemen, in de hier traditionele rood-en-gele kleuren, dikwijls in combinatie met "palm"takken zoals wij ze kennen van Palm-zondag. De buxus groeit hier in de Groene Provence weelderig ...

En in de namiddag was er ook een optreden van een volksdansgroep uit Aups, die "hun beste beentje voorzetten"...






En daar ook hier, zoals zowat overal in Frankrijk, eten en drinken een heel belangrijk onderdeel van het leven uitmaken, waarom zou de slagerij dan ook niet naar de Heilige Man genoemd zijn ?

Saint Marcel

... zijn feest wordt in Barjols sinds eeuwen gevierd met een processie, die er even iets anders uitziet dan wat wij in het Noorden gewoon waren te zien...

Dat er met die feestelijkheden zowel aan een hongersnood als aan een pestepidemie die op wonderbaarlijke wijze eindigde - Sint Marcel zijn relikwies speelden hierin een rol - herinnerd wordt is niet altijd even duidelijk merkbaar. Maar dat er veel volk komt meedoen is wel te merken, op volgend fragmentje.

La Route des Cretes

... krijgen jullie op de volgende prentjes niet te zien.

Maar als je deze baan over de falaises tussen Cassis en La Ciotat volgt, hier en daar uitstapt, en het zonnetje van de partij is zoals gisteren, dan blijf je je ogen uitkijken ! En ook al probeerde ik op mijn foto's de merkwaardigste sites vast te leggen, het blijft proberen - het is er gewoon " te " , te onwerelds, te ver, te weids, te mooi, en voor wie hoogtevrees heeft ook nog te hoog en te diep en te steil en te duizelingwekkend ...




Wie graag vergelijkingen maakt, en een beetje fantasie aan de dag legt, komt er misschien mijn olifant wel tegen.



Anderen zoeken de horizont af om schepen en walvissen te kunnen vinden...



... en nog anderen zullen wellicht menen een versterkte burcht uit de Middeleeuwen te ontwaren. Bedrog dat alles, gewoon wat stenen, keien, rotsen zeg maar ! Kom zelf maar eens kijken, je zal je me moeten gelijk geven - het is er "te" !



P.S. Wie op de eerste letter 'e' van 'cretes' graag een accent circonflexe ziet staan zal het er zelf moeten opzetten , ergens kent blogger vandaag geen accenten ...

Cassis anders...

... bekijken stond vandaag op het programma. Er is bezoek voor een paar dagen, de regen van gisteren is ergens anders heen, een beetje zon werd verwacht en mijn bezoekster had nooit Cassis bezocht. En daar ikzelf er heel graag heen trek was een doel voor een uitstap al snel gevonden. Voor de sfeer, voor de omgeving, en voor de lekker verse vis die je er het hele jaar door vind. Vandaag stond er merou met een sauce armoricaine op het menu van het restaurantje waar we buiten in de zonneschijn "op krachten" moesten komen na een goed wandelingske naar de calanque de Port-Miou. Geen foto van welke calanque dan ook deze keer, gewoon eens rondkijken onderweg ...

Enkele impressies krijgen jullie vandaag te zien, een van de volgende dagen hebben jullie de tocht van Cassis naar La Ciotat te goed. Maar eerst nog beste groeten voor alle nieuwsgierige vrienden !

Noa 's eerste schooldag

... begon al zo vroeg dat het nog donker was toen ze met mama en zus de straat op moest om het schooltje te bereiken. Zo blij om te gaan ! En al dadelijk op haar gemak : alle aandacht gericht op nieuw ! En over de juf praten alsof ze haar al jaren kende ...


.


We zijn nu al benieuwd wat ze straks na de klas allemaal te vertellen zal hebben !

Van oud naar nieuw

... werd een beetje in Merksem en een beetje in Chevron gevierd, uiteraard met de kleinkinders die we hier op betrappen op leuke momenten alhier of aldaar.




En dat sfeer in de Ardennen van dag tot dag veranderen kan, daarvoor staan volgende twee foto's - de ene 's namiddags van de eerste dag van dit jaar, de tweede 's anderendaags in de voormiddag. En dat we nu terug in de buurt van Antwerpen ( en weer met internet-verbinding) geraakt zijn na vieze ijzel in de buurt van Luik, en regen voor de rest van de rest van de rit moeten jullie maar geloven zonder foto's !