Bois de Bouquan

... is de naam van de plek waar de foto's van deze blog vandaan komen. De plek ligt langs de D48 richting Vidauban en heeft een wel zeer bijzondere bodemstructuur. Grote platen horizontale rots bedekt met zand, klei en schiste zorgen ervoor dat er na regenval tijdelijk min of meer grote plassen ontstaan, die in de zomer volledig verdwijnen.
Dat er heel wat parasol-dennen staan, heel typisch voor dit stuk Provence, blijkt wel duidelijk uit de prentjes.

De rest van de begroeiing is er heel specifiek, en bestaat onder meer uit erg zeldzame orchidee-soorten, varens en ... zeer kleine irissen. En die laatsten interesseerden me al een hele tijd. Tot nu toe had ik er al wel gevonden, maar altijd op plekken die als natuurgebied ingekleurd staan. Maar hier groeien er zoveel en gewoon vlak langs de baan dat ik me echt geen dief of wetsovertreder voelde toen ik er met een paar bakken heen trok om er een paar dozijn van te gaan halen. Jullie hebben dus nog portretjes van genoemde wilde irissen te goed , samen met hun botanische naam.
Maar daarop zal nog wel een tijdje gewacht moeten worden !

Aan de piano

... kan je een hoop pret beleven - kijk maar wat Yentl en Nonkel Guy er van maken !

Video-test...

... met walvissen - speciaal voor de fans uit Kontich !

Bij kinders en ...

... kleinkinders gebeurt er vanalles , sommige dingen leuker dan andere. Er was de verhuis van Katelijne die me eigenlijk nu ook nog wat bezighoudt, na kloppen, boren, monteren, versleuren, aanpassen en op en af laddertjes en trappen lopen ligt er nog altijd een stuk vasttapijt niet vast - dat wordt een jobke voor morgen.

En tussen de verhuisperikelen door is er bij Tom ongewenst bezoek gekomen, in de gedaante van een inbreker die er met zijn rugzak vandoor was. Inhoud ? Identiteitskaart, paspoort, bankkaart, fototoestel, i-Pod, windjack, en nog ettelijke papieren. En dat was echt wat hij niet nodig had, want goed drie dagen later moest zoonlief naar Moskou voor drie weken intensief werken ! Met een hoop geduld, telefoons, geloop en gelobby is hij nog op tijd kunnen vertrekken. En de papa heeft zich dan maar beziggehouden met sloten en grendels en dat soort van dingen om voor een enigszins veilig gevoel ten huize van Sofie, Corto en Tom te zorgen.

De foto's hierbij illustreren enkele rustige momentjes van mijn verblijf in het land waar men tracht te bewijzen dat een regering ondertussen niet echt nodig blijkt - tenminste de opinie van de vrouwen en mannen die politiek bedrijven lijkt daarop zeer sterk te wijzen.