Sunday, July 29, 2007

Tall Ships



... voor het eerst bezoeken de zeilers van de Tall Ships Race de Middellandse Zee , en ook al zit ik even in België , 'k wou jullie lezers mijn impressies van dit evenement meegeven.

Vandaar dus deze prentjes - te beginnen bij een leuke Toulonnaise van Portugese oorsprong, medewerkster voor vier dagen, en wat merkt men op haar polobloesje ? "Supported by Antwerp" ! Kom dat tegen , dringt zich hier op als commentaar , niet ?

En de andere prentjes spreken allicht voor zichzelf - vlaggen, boegbeelden, kleuren, masten en touwen, ketens en boegsprieten, en indien die termen niet duidelijk zijn : zie Van Dale !



Groeten, groeten, groeten !

Saturday, July 21, 2007

"Nationale" Feestdag

... hier hebben we al gehad, met vuurwerk en bal in het dorp, en leuk bezoek van "oude" vrienden hier in de tuin.Aldus werd het vuurwerk voor ons beperkt tot een paar pijlen die boven de heuvels heenvlogen en het geblaf van de honden overal die dachten dat er onweer was.
De traditionele Belga-driekleur hangt vandaag wel aan mijn terrasafsluiting, maar aan een foto van een rood, een geel en een zwart t-shirt op een kapstok hebben jullie zeker geen nood ...

Veel speciaals is er verder niet te melden, vandaar een paar foto's van wat zich de laatste tien dagen zich onder meer voor de lens van mijn fototoestelletje presenteerde. Het gaat via een rare kever naar een schoonheid van een oude auto, een straatje in Saint-Paul de Vence met een prachtige bougainvillea tot uiteindelijk de Mairie van Carcès, een dorp in de buurt waar ik nog wel eens op bezoek wil gaan , na een kort weekje Belganië over een dag of twee.




Tuesday, July 10, 2007

In Aubagne


... vorige week zag de hemel er uit alsof de zomer niet op kon. En gelukkig maar duurt hij nog lang. Vandaar dit eerste zonnige prentje. Met de platanen erbij om het helemaal zuiders te maken.

Vermits Aubagne zichzelf de stad van aarde en water heet, en er in de buurt een vreemde "madam" woont , die zichzelf "Celle qui peint" heeft gedoopt moesten we toch eens gaan kijken in de Chapelle des Pénitents noirs, waar een schitterende tentoonstelling van allerlei aardewerk door de eeuwen heen ons opwachtte. Later foto's.

Nu terug naar Danielle Jacqui, "celle qui peint", en die zich voorgenomen heeft het station van Aubagne om te vormen tot "het middelpunt van de wereld" , en daar nu een hele tijd, maanden aan een stuk, allerlei ceramieken voor maakt in een atelier van de stad. Ook hier een prentje erbij, en dan eentje van haar huis, in een dorp een beetje meer naar het noorden, dat niet voor niks "La maison de celle qui peint" heet. L'Art Singulier heet men deze vorm van artistieke creaties, die via sculpturen, schrijven, breien, haken, en wat nog meer een uitdrukking van iemands diepste binnenste moet voorstellen. We zien wel, in ieder geval, we kijken !

Wednesday, July 04, 2007

Goéland


.. heet men de grotere zeemeeuw die we op bezoek kregen de avond van ons zeil-avontuur. En 'k wou jullie de foto van onze schipper en zijn echtgenote ook nog even meegeven, de ene al meer dan de andere aan het werk ...

.

Monday, July 02, 2007

Zeilen


... met skipper Lionel, zoon van Robert, buurman, vriend en nu ook "scheepsmaat", en zonder Lionel's echtgenote Anne te vergeten, was de bedoeling vorige week vrijdag.


Doch de weergoden, of liever Aelos, Zephyr of hoe de windgoden ook mogen heten hebben het anders beslist.

Op donderdagavond mochten we aan boord van het scheepje dat Lionel de week tevoren al gehuurd had - en tot die avond ook gebruikt natuurlijk, wij dus naar de jachthaven van Hyères. En dan op motor naar La Badine, de noord-oost kant van het schiereiland van Giens, voor avondmaal en overnachting, rustiger dan in de haven, dachten wij , of liever zij. Niet zo ver van waar we voor anker lagen bleek zich een vakantiekolonie te bevinden, en zo een uurtje of wat na tienen moest men daar iemand of iets vieren, de ganse nacht lang, met muziek uit volle boxen. Nu is algemeen gekend dat deze jongen zo gauw hij in slaap is niks of zo goed als niks hoort, helaas bleek dat voor de zeil-gezellen niet zo. Vandaar de hogervermelde "dachten zij " ...

En toen 's anderendaags rond zeven uur in de morgen de zon zich toonde, was de wind die de avond tevoren nog zeer stevig uit de hoek was gekomen er niet meer. En wij hadden nog zo graag onder zeil voorbij Porquerolles gevaren, richting Port Cros ( helemaal beschermd natuurgebied - moet ik nog eens een paar maal terug naartoe) voor het middagmaal.


Nee dus,geen wind! Gelukkig maar was er een motor aan boord die ons erheen bracht, met alles bijeen toch een drie kwartier "echt gezeil" ! Het wandelingetje eens dat we van boord geraakt waren in Port Man, het meest oostelijke deel van Port Cros, was dan weer helemaal echt en te voet - de foto hierbij spreekt voor zichzelf.


En bij een volgende blog komen er nog enkele foto's van "onderweg" . Tot dan !