Receptje ?

Wat je met verse pasta doen moet staat op het zakje waarin die zich bevindt.

Met de ronde courgettes ? Kopje afhakken , lichaam leegmaken, hou de bodem in het oog zodat die niet opengestoken wordt. Een beetje olijfolie erin, en dan vullen met "farce à légumes" , ook varkens-kalfsgehakt doet het, gekruid, en dan gemengd met een ei , of twee voor een grote hoeveelheid zoals op de foto, een beetje paneermeel en stukjes zwarte olijf, zonder pitten natuurlijk.

De kop gaat er terug op, de schaal ingevet met wat olijfolie , wordt gevuld met de courgettes en na twintig minuten aan 220 graden mag de oven wat lager, 18o graden is genoeg ook nog zowat 20 minuten , dan blijven de courgettes nog een beetje croquant ...

Wat kruiden betreft, de farce hier is al gekruid, maar indien nodig zijn zout, peper en wat kruidnoot vpldoende, de olijfjes zorgen voor het pittige ...





Een eenvoudig sausje van verse tomaatjes, geglaceerde ui en een tikje look kan de smaak van pasta en courgettes nog maar alleen wat beter doen uitkomen.

Smakelijk was het bij ons alleszins - wie zich geroepen voelt mag eens komen proeven ...

Ik wou het eens over voornamen hebben ...

Bij ons bezoek aan Nice kon een wandeling door de oude stad niet ontbreken - het ruikt er meestal lekker, er loopt aardig volk rond, er is altijd wel wat te zien, kortom sfeer zoals men zich die voorstellen kan van een stad die nog veel Italiaanse elementen bewaart.

En duidelijk Italiaans van oorsprong is de Kathedraal van de Heilige ... Réparate. En daar we op het pleintje voor de gezegde Kathedraal een hapje tot ons namen, en er tussen twee gangen wel even tijd was, konden de andere heiligen die in de gevel een plaatsje gevonden hadden niet aan onze aandacht ontsnappen.




En kijk nu maar verder zelf, die mannen hadden nog eens namen ! Geen Daisy of Kevin daar, geen Johnny of River, geen Moonlight of Paris ...





Geef toe dat Pontius of Syagrius heel wat meer stijl en waardigheid meedragen dan voornoemde namen. En kijk maar eens goed naar de mannen die die namen draagden : Blaken zij niet van levenslust ? Kunnen zij de wereld niet aan hun voeten krijgen?








Helaas mocht ik binnen in de Kathedraal geen foto's maken van de engelen die er de altaren schragen - die zagen er nog veel exuberanter uit - ik wil de lieve lezers er wel eens heen brengen !

Yildiz haar reactie

Een man uit Kapellen
had ons hondje toch zo graag
Hij floot en speelde vele malen
voor ons het zien echt waard.

Deze man was plots verdwenen
onze hond deed vreselijk naar
"waar is mijn speelmakker gebleven"
de kip bleef eenzaam liggen daar

Wat me wel is bijgebleven
ja, het klinkt wat raar
het zien spelen van een hondje
zelfs met kip, is de moeite waard

Waar is de kip nu toch gebleven?
Is de vos hier echt geweest...
was het verhaal niet 2-ledig
een hond met kip is een provençaals beest

Wat er ook gebeuren mag
ik weet hoe zij het ziet
we gaan met haar op een zonnige dag
naar de kippenren op bezoek!

Nog Mamac, nog Nice.

Deze "Night and Day" van Antony Gormley vond ik bijzonder mooi , en sterk genoeg om lang in het geheugen te blijven hangen - dus zeker om mee te delen.

En wat in de volgende prenten te zien is hoeft geen commentaar wat mij betreft. Wie ooit wat van "Ben" gezien heeft herkent zijn werk uiteraard en kan maar alleen vrolijk worden bij dit " alleman-en-zichzelf" op het verkeerde been zetten . Dat er dan ook nog aandachtige kijkers meespeelden - onbewust weliswaar - dat maakte het voor mij nog leuker.


\






Nog meer Mamac ? Ga eens kijken op de blog van Wouthje, "Ardea" genaamd, en via de links hier rechts te vinden ...

Richard Long in Mamac-Nice

Het Museum voor Moderne en Hedendaagse Kunst in Nice nodigde Richard Long uit om bij hen te komen werken, en daar kon ik toch niet wegblijven. Natuurlijk geven mijn foto's maar een klein beetje weer van de sfeer en de indrukken die zo'n sterke beelden kunnen oproepen, anderzijds dacht ik dat sommige blog-lezers er eigen herinneringen zouden kunnen aan vastknopen, vandaar ...




Wie verwacht had dat er een foto van een van zijn bekende stenen-composities zou bij zijn komt bedrogen uit - ik slaagde er niet in van ze behoorlijk vast te leggen - sorry ...



In het Mamac hebben ze nog wel meer te bieden, daar komen bij een volgende blog wel enkele voorbeeldjes van ... geduld oefenen dus, maar met de groeten van hieruit moet dat wel kunnen.

Ginderachter

... ligt Six-Fours en nog verder Bandol en La Ciotat, en wij staan op de Mont Faron hoog boven Toulon - Mt Faron bekend van Parijs-Nice en andere wedstrijden waarbij moedige sporters de steile klim niet schuwen - er wordt zelfs elk jaar een loopkoers naar boven georganiseerd.

Moet ik alleen maar aan denken en het luie zweet breekt me al uit ...






P.S. Hopelijk neemt Wouth de Kraker me niet kwalijk dat ik een van zijn lichtmalen "geleend" heb...

Hoe hard...

... het leven hier kan zijn komt duidelijk tot uiting in volgende twee portretten, eentje van een " canis provencialis" die zijn opdracht van waakhond met brio vervult, en eentje van een vakantieganger tijdens een werksessie die met niet minder enthousiasme wordt volbracht.

Nog tegoed...

... hebben jullie enkele foto's van de motortocht die we gevieren maakten nu al weer enkele weken geleden.  Bruno, Thierry en Pascal zijn de drie kameraden die hier ook al eens op het dak aan het werk geweest zijn.  En toen kwam het plan van die tocht zo stillekes de tafel opgekropen.  En dat we het ons niet beklaagd hebben blijkt allicht uit volgende beelden.  Vooreerst even op de kaart nagaan hoe het dorp daar beneden heet. De rivier tussen twee Causses of hoogplateau's in is de Tarn, en wij zitten hier hoog boven Sainte Enimie.



 

 We volgden de Tarn soms langs de oever, en soms reden we het plateau op om, zoals Bruno dat uitdrukt "nog wat bochten te pakken",  boven te stoppen en dan van het uitzicht te genieten.




Niet alleen hadden we  zicht op de rivier of de stadjes, hier vanop het Point Sublime, goed 860 meter hoog, kregen we ook de vale gieren in het oog, zeilend hoog boven de Causse Méjean.
 


Niet alleen met vrienden rijden, stoppen en kijken maakten de tocht onvergetelijk, enkele momenten van gastronomisch plezier speelden hierin ook een rol.  De aïoli op foto vier moge daar enig idee van geven - voor het recept : zie Webchef ...



Niet elke keer was het van die kwaliteit, maar gewoon een stukje baguette, wat kaas of rillette smaken ook onderweg ! 

Vindt iemand het nu nog vreemd dat ik graag , heel graag terug wil ? 

Les Baux de Provence

Absoluut te bezoeken, zoals wij deden vorige week met een goeie straffe Mistral, als je maar zorgt van stevig op je benen te staan - iets wat de figuurtjes op foto 1 zeker hebben gedaan - geen bericht van afgewaaide toeristen in de krant nadien...




De Middeleeuwse Vesting van Les Baux boven op een rots hoog in de Alpilles is weliswaar ooit door Richelieu grotendeels verwoest, toch blijven er voldoende merkwaardige overblijfselen van om er een goed beeld van die tijden te krijgen , zeker als je voorzien bent van een "Audio-gids" - die je ook goed moet vasthouden bij het soort weer dat er toen heerste.




Och ja, dat men er sommige strafmaatregelen uit die tijd weer heeft ingevoerd is maar logisch ook, als je de misdadiger van volgende foto enigszins kent, en zijn vergrijp ... ach, we draaien er geen doekjes om , het zal wel iets met zijn tong te maken gehad hebben...