Op safari ...

... kunnen gaan op je eigen terras is niet iedereen gegeven! Al meer dan een week probeerden we ze beter te zien te krijgen. Wie ? De zevenslapers of relmuizen die onlangs mijn rijpende pruimpjes opgegeten hadden ...

Met een oude jagerstruc, gesuggereerd door Helga, werden er elke avond stukjes fruit aangeboden, maar de erg schichtige beestjes lieten zich wel eens heel vluchtig zien, om dan weer via de telefoondraad veiliger oorden op te zoeken.

Tot vanavond ... 't was heel rustig op het terras, en al een paar dagen had ik "op loerjacht" gezeten , om ze gewoon te maken aan mijn aanwezigheid. Het resultaat is op de prentjes te zien ! De pluimstaarten krijgen morgen een extra portie !

In Bormes...

... bloeit de mimosa uiteraard weelderig. Het dorp kreeg er dan ook al lang geleden een staartje bij, en heet nu Bormes-les-Mimosas . Maar om die in bloei te zien moet je vroeger op het jaar hier zijn - januari, februari zijn de maanden waarin de gele bloempjes de bomen en struiken tooien - allicht nog een herinnering aan de tijd dat ze in Australië in het wild stonden mooi te zijn - ze zijn hier namelijk echt niet "inheems" ...

Gelukkig biedt Bormes-les-Mimosas in de warme maanden juli en augustus nog heel wat andere pracht - de paar prentjes hierbij zijn maar een flauwe weergave van wat er allemaal te zien is. En wat de geuren betreft, dat gaat al helemaal niet via foto's ...









'k Mag niet vergeten Helga te bedanken voor de twee close-ups die deze pagina sieren - ze heeft die bloemen heel mooi in beeld gebracht, en 'k ben zeker dat jullie er ook van zullen genieten.

Leeshonger en ...

...gewone honger, beiden kunnen hier op de heuvel in Pijnpittendorp gestild worden ...









... en nee, de tenen in foto drie zijn die van de fotograaf niet !