Wat zon nodig ?

Dan hierbij mijn bijdrage - de eerste zonnetjes in de tuin - voor jullie allemaal !

Op naar...

... inderdaad " La Loube" , 830 meter hoog, en als je op 400 meter hoogte geraakt bent zoals ik, gebracht door mijn Yammeke, dan moet je verder te voet - dat is duidelijk te zien op het bordje dat onder het naambordje hangt!

Na een bocht of twee krijg je al een blik op de top van die "montagne de la Loube" te zien. Nog een heel eind voor je boven bent. Gelukkig ligt de weg er goed bij - boven op de top staan er antennes en torens voor allerlei telecommunicatie-toestanden, en dus moet er wel eens wat geknutseld worden aan kabels en parabolen ... en dat vraagt dan weer om vrachtwagens die vanalles naar boven moeten brengen.



De weg loopt vrij steil naar boven, fleece en jas worden al gauw uitgetrokken, en na een goed kwartier stijgen ga je je ergens in de Dolomieten wanen - vreemde rotsformaties links en rechts van de baan, beneden naar de vallei toe, of hoog boven de weg uittorend ... ik denk dat velen hier allerlei reuzen, konijnen, beren en andere kattenkoppen zullen in trachten te vinden, anderzijds weet ik eigenlijk niet of er velen hier langs komen ... op drie werklui per vrachtwagen na en twee mountainbikers ontmoette ik eigenlijk niemand.






Om half drie vertrokken, iets voor vier boven geraakt, tevreden dat het zo goed verlopen is, tijd voor een "zelfportret" ... dat duidelijk toont hoe hoog La Loube boven de vallei van de Caramy uitsteekt - helemaal beneden liggen Tourves en Brignoles.



Dat ik sneller beneden was dan boven moeten jullie maar aannemen ... geen foto's !

Wie wel eens ...

... een hond op bezoek krijgt weet best hoe die dieren het aan boord leggen om er onweerstaanbaar uit te zien ... Pluto die hier daarstraks "aanwaaide" is daar een prima voorbeeld van ...




"Aanwaaien" mag hier figuurlijk genomen worden - Milly, een aardige vriendin uit de buurt, bracht hem/haar mee - Pluto is namelijk een teefje maar met zo'n voornaam ga ik wel eens twijfelen ...

Uitgebrand...

... was het wrak van de auto die ik vanmorgen opmerkte toen ik de luiken voor de terrasdeur opende. Met een koppel gendarmes erbij die allicht verslag kwamen opmaken. Nog geen half uur later was het wrak opgeladen door een of andere takeldienst, en wat achterbleef is op volgende foto's te zien... Van half werk gesproken, dit mag er alvast een voorbeeldje van zijn. En die rommel ligt op een plaats waar heel regelmatig wagens en bussen even halt houden, al was het maar om te telefoneren, en waar ik meestal overrijd als het bovenpoortje gebruikt wordt. Afwachten maar of de gemeente hier wat aan doet ...

Twee kleinzoons...

... hebben ook mijn aandacht weten vast te houden vorige week. De ene al wat aktiever dan de andere ... maar gezien de jongste zijn leeftijd nemen we hem niet kwalijk dat hij voorlopig nog niet met gereedschap bezig is.





Nummertje één in leeftijd daarentegen kan al aardig overweg met wat hij een "vruuuter" heet - dat ding vruutttt zo lekker als je op het juiste knopje drukt !

Na 1 januari 2010...

... en in Brussel moest het grote rad afgebroken worden, hoewel het van mij er gerust had mogen blijven staan...




... want er worden veel lelijker dingen hier en daar op pleinen en straathoeken weggezet.



En soms krijg je wel eens een heel bekend monument vanop een bijzonder plaatsje of met bijzonder licht te zien. Had ik geluk dat ik juist op het goeie moment in de buurt van Koekelberg voorbijkwam !

De negen werken van Yentl

... en let vooral op het achtste werk ! Voorspelt niks goeds !