... ergens is er een woord tekort, in de zin : voor wie er aan denkt van BC te bezoeken zit het woord er nu wel in.
Mijn vrienedn Even en Anne zijn net thuis na een dag vergaderen, ik stop er voor deze keer mee. En : take care !
Tuesday, September 27, 2005
Na Kelowna
... het beloofde stukske over eten, zoals gevraagd door Signor Spaghetti, aka Guy W.
En geloof het of niet, dit begint bij ... drinken !
Waar of wanneer , op elk uur van de dag, en dikwijls ook nog ergens op een onmogelijk uur van de nacht zie je Canadezen van allerlei pluimage (hier lopen er nogal wat van Aziatische oorsprong rond, Chinezen, Japanners, Philippijners, Indiazen en Pakistarianen want velen onder hen zijn niet helemaal "raszuiver" meer - vergeef me het rare woord , ik vind er zo gauw geen beter) ja, hoe nu zie ik al in tekstballonnetjes boven jullie vragende blikken verschijnen.
Met een soortement combinatie van een heel grote koffiekop en een thermosfleske, of met een enorme kartonnen beker waarop een deksel met een klein gaatje erin , en voornoemde vloeistofhouders gevuld met koffie. En wat voor koffie ! Vrij juist van kleur, maar zonder enige zweem van aroma ... de bonen worden vermoedelijk lichtbruin gebrand en grof tot zeer grof gemalen, afijn , iedereen heeft al gesnapt dat je hier niet zo maar ergens een goei espressootje of 'un petit cafe' moet verwachten! Voor wie op cafe een accent wil, die zal er zelf voor moeten zorgen, ook die dingen zitten niet dadelijk onder handbereik !
En nu naar "da food" of "la bouffe" of "le tchop" (zo heetten ze dat in Congo in vroegere tijden toch). Laat me jullie die aan BC bezoeken alvast geruststellen : ze,we,laat ons zeggen wie er even op let kan hier heel goed, lekker, gezond,vers, gevarieerd eten. En wat erg leuk is : er wodt vrolijk gecombineerd tussen de eetstijlen van voornoemde volkeren, plus nog een paar meer, want over Griekenlanders en Italisten heb ik het nog niet gehad. Ook al wonen hier ook nogal wat Duitsmannen en hier en daar een Viking ( Even is zelfs trots op die naam ! ) hun bijdrage tot het culinaire beperkt zich voornamelijk tot het hebben ingevoerd van bierglazen met inhoudsmaten gaande tot twee liter.
Voor wie graag weet wat er hier echt speciaal is , zeg maar half nationaal gerecht : "fish and chips" van verse heilbot en vers gesneden frietjes . Zalm in vele uitvoeringen, krabben met poten van dertig centimeter, gegrilde steaks op de barbecue, home-made pies en uiteindelijk is de wijn die om en rond Kelowna gemaakt wordt nog niet van de slechtste - ook al is wijn hier wel een stuk duurder dan in Europa, zelfs de inlandse. De trip naar Kelowna - zo ongeveer driehonderzestig kilometer hier vandaan - heeft me een goed idee van afstanden hier gegeven : op de kaart lijkt het niks, en je rijdt en je rijdt (mag dat met een "t" Aloysius, of moet dat eiegenlijk ?) en je blijft rijden tot je plots de bergen uit, en de prairie in bent. Van prairie gesproken : midden tussen Van en Kelowna ligt er een decor voor hedendaagse cowboy -en - girls , genaamd Merrit (Capital of Canadian Country Music), gesierd met rechte straten, heeeeeeeel grote trucks, dronken Indianen, stoere knapen op high-heeled boots, restaurants waar je "chinees smorgasbord" kan gaan eten en waar de koffie nog minder dan minder is. Eenmaal Merriut aangedaan wil je er zelfs niet meer gaan benzine bijvullen ...
In Kelowna , dat aan een lang meer ligt, en heel erg geliefd is bij gepensioneerde Canadezen wegens het zonnige klimaat en de skigebieden vlakbij, kreeg ik de gelegenheid van een "salmon-run" mee te maken - de zalmen komen er voor het nageslacht zorgen, en gaan dan meestal dood wegens uitputting na hun lange reis en de vele watervallen die ze moeten overwinnen, mitsgaders (zo zou "De Schoolmeester", een bewonderenswaardig beoefenaar van de rijmelarij uit de negentiende eeuw het ook hebben uitgedrukt) mitsgaders dus het gevaar dat beren en adelaars ook nog eens uitmaken, want die knapen lusten niet een maar een hele boel zalmen !
Zo, dit was het na een enigszins mindere dag : ik heb een waske 'geslagen', ben naar de Universiteit gescooterd om er te ontdekken dat het Museum voor Anthropologie op maandag gesloten is - had ik dat maar geweten ! Ik zal dan maar de benzinetank terug vullen en morgen opnieuw eropaf ( 1 woord, 2 of 3 ?)want ik wil heel graag de werken van Bill Reid en andere first nations-kunstenaars gaan bezichtigen. Op hoop van zegen dus maar!
En geloof het of niet, dit begint bij ... drinken !
Waar of wanneer , op elk uur van de dag, en dikwijls ook nog ergens op een onmogelijk uur van de nacht zie je Canadezen van allerlei pluimage (hier lopen er nogal wat van Aziatische oorsprong rond, Chinezen, Japanners, Philippijners, Indiazen en Pakistarianen want velen onder hen zijn niet helemaal "raszuiver" meer - vergeef me het rare woord , ik vind er zo gauw geen beter) ja, hoe nu zie ik al in tekstballonnetjes boven jullie vragende blikken verschijnen.
Met een soortement combinatie van een heel grote koffiekop en een thermosfleske, of met een enorme kartonnen beker waarop een deksel met een klein gaatje erin , en voornoemde vloeistofhouders gevuld met koffie. En wat voor koffie ! Vrij juist van kleur, maar zonder enige zweem van aroma ... de bonen worden vermoedelijk lichtbruin gebrand en grof tot zeer grof gemalen, afijn , iedereen heeft al gesnapt dat je hier niet zo maar ergens een goei espressootje of 'un petit cafe' moet verwachten! Voor wie op cafe een accent wil, die zal er zelf voor moeten zorgen, ook die dingen zitten niet dadelijk onder handbereik !
En nu naar "da food" of "la bouffe" of "le tchop" (zo heetten ze dat in Congo in vroegere tijden toch). Laat me jullie die aan BC bezoeken alvast geruststellen : ze,we,laat ons zeggen wie er even op let kan hier heel goed, lekker, gezond,vers, gevarieerd eten. En wat erg leuk is : er wodt vrolijk gecombineerd tussen de eetstijlen van voornoemde volkeren, plus nog een paar meer, want over Griekenlanders en Italisten heb ik het nog niet gehad. Ook al wonen hier ook nogal wat Duitsmannen en hier en daar een Viking ( Even is zelfs trots op die naam ! ) hun bijdrage tot het culinaire beperkt zich voornamelijk tot het hebben ingevoerd van bierglazen met inhoudsmaten gaande tot twee liter.
Voor wie graag weet wat er hier echt speciaal is , zeg maar half nationaal gerecht : "fish and chips" van verse heilbot en vers gesneden frietjes . Zalm in vele uitvoeringen, krabben met poten van dertig centimeter, gegrilde steaks op de barbecue, home-made pies en uiteindelijk is de wijn die om en rond Kelowna gemaakt wordt nog niet van de slechtste - ook al is wijn hier wel een stuk duurder dan in Europa, zelfs de inlandse. De trip naar Kelowna - zo ongeveer driehonderzestig kilometer hier vandaan - heeft me een goed idee van afstanden hier gegeven : op de kaart lijkt het niks, en je rijdt en je rijdt (mag dat met een "t" Aloysius, of moet dat eiegenlijk ?) en je blijft rijden tot je plots de bergen uit, en de prairie in bent. Van prairie gesproken : midden tussen Van en Kelowna ligt er een decor voor hedendaagse cowboy -en - girls , genaamd Merrit (Capital of Canadian Country Music), gesierd met rechte straten, heeeeeeeel grote trucks, dronken Indianen, stoere knapen op high-heeled boots, restaurants waar je "chinees smorgasbord" kan gaan eten en waar de koffie nog minder dan minder is. Eenmaal Merriut aangedaan wil je er zelfs niet meer gaan benzine bijvullen ...
In Kelowna , dat aan een lang meer ligt, en heel erg geliefd is bij gepensioneerde Canadezen wegens het zonnige klimaat en de skigebieden vlakbij, kreeg ik de gelegenheid van een "salmon-run" mee te maken - de zalmen komen er voor het nageslacht zorgen, en gaan dan meestal dood wegens uitputting na hun lange reis en de vele watervallen die ze moeten overwinnen, mitsgaders (zo zou "De Schoolmeester", een bewonderenswaardig beoefenaar van de rijmelarij uit de negentiende eeuw het ook hebben uitgedrukt) mitsgaders dus het gevaar dat beren en adelaars ook nog eens uitmaken, want die knapen lusten niet een maar een hele boel zalmen !
Zo, dit was het na een enigszins mindere dag : ik heb een waske 'geslagen', ben naar de Universiteit gescooterd om er te ontdekken dat het Museum voor Anthropologie op maandag gesloten is - had ik dat maar geweten ! Ik zal dan maar de benzinetank terug vullen en morgen opnieuw eropaf ( 1 woord, 2 of 3 ?)want ik wil heel graag de werken van Bill Reid en andere first nations-kunstenaars gaan bezichtigen. Op hoop van zegen dus maar!
Friday, September 23, 2005
Back in Town
Na bangelijke dagen in Tofino en Ucluelet (check their websites ) terug bij Even thuis in Vancouver. Straks naar Kelowna, BC's wijngebied (curieus natuurlijk) voor twee nachten en dagen.
Eerst avonturen in voornoemde plaatsen - foto's zal ik op de spot zetten als ik volgende week terug thuis ben , misschien kan zelfs een videooke. Tofino is bijna magisch-mooi als het goed weer is - en dat was het : zonnig, niet te fris, volop licht en kleur ... Overal verwijzingen naar aktiviteiten als zalmvissen, whale-watching, golfsurfen, hikes op de stranden en in de bossen, fietstochten en kayakvaren, op zee zowel als in de baaien en tussen de eilanden. Ik moet er zeker nog terug heen !
De rit van Nanaimo waar de ferry aankwam naar Tofino bleek langer te duren dan voorspeld - er waren wegenwerken aan de gang, en de weg is kronkelig, en die amerikaanse auto's met hun stomme automatische versnellingsbakken zijn zo log dat je sowieso al amper voelt wat dat machien doet ...
Goeie B&B gevonden - landlady from New-Zealand, surfster, vond Tofino het einde want je kan er heel het jaar door goeie spots vinden, er wonen geen haaien en alleen de zeeotters zouden eens een beet naar je kunnen doen als je ze ambeteert. Die beesten wonen daar al langer dan mensen , dus ...
's Anderendaags twee wandelingen, een op Meares Island "Big Tree Hike" langs een boardwalk midden in het Noordelijke Regenwoud - 4,5 meter water per jaar ... - met als oudste wezen daar een boom die vijftienhonderd jaar oud is - met acht man eromheen , hand in hand, heb je zo ongeveer zijn omtrek ... En zo staan er daar tientallen. Na de middag (fish and chips) langs het strand met de Pacic vlakbij, heel vreedzaam , anders dan in de winter en lente>
Eergisteren naar Ucluelet voor een trip per zodiac naar de Broken Group islands, zeehonden tot in het haventje, na een kleine twintig minuten de eerste wolk van een grijze walvis boven het water - als het beest uitademt kan je dat van ver merken - en dan het spektakel van een lange grijs-gevlekte rug en staart die door het water glijdt - er is geen beter woord dan glijdt voor het bewegen van die dieren.
Verder naar zeeleeuwen-verblijf, die hebben blijkbaar allemaal een soort van klaxon om te converseren, en dan opnieuw walvissen, bultruggen deze keer - hebben een soort kleine vin op hun rug - eerst een paar op een goeie honderd tot honderdvijftig meter
die regelmatig boven kwamen- en dan een moeder met haar jong die aan het vissen jagen waren, samen, wat de skipper-gids nog nooit had meegemaakt - en die waren zo aardig van zich op minder dan vijfentwintig meter te tonen... Foto's ? Ruggen maar geen koppen of staarten - die zaten onderwater wanneer ik op het knopke drukte ...
Mijn reis kon al niet kapot, maar dit meemaken ...
Gisteren eens gaan kijken in de galerijtjes in Tofino, een boek van Roy Henry Vickers gekocht - opzoeken via Google - en dan terug naar Nanaimo via Cathedral Grove, een reservaat waar de hoogste Douglas-den vijfentachtig meter hoog is, en waar er op een paar vierkante meter wel vier tot vijf naast elkaar staan. Wie zei er daar "ongelooflijk" ?
En seffens met Even naar Kelowna, maar dat vertel ik volgende keer !
Take care, all of you !
Eerst avonturen in voornoemde plaatsen - foto's zal ik op de spot zetten als ik volgende week terug thuis ben , misschien kan zelfs een videooke. Tofino is bijna magisch-mooi als het goed weer is - en dat was het : zonnig, niet te fris, volop licht en kleur ... Overal verwijzingen naar aktiviteiten als zalmvissen, whale-watching, golfsurfen, hikes op de stranden en in de bossen, fietstochten en kayakvaren, op zee zowel als in de baaien en tussen de eilanden. Ik moet er zeker nog terug heen !
De rit van Nanaimo waar de ferry aankwam naar Tofino bleek langer te duren dan voorspeld - er waren wegenwerken aan de gang, en de weg is kronkelig, en die amerikaanse auto's met hun stomme automatische versnellingsbakken zijn zo log dat je sowieso al amper voelt wat dat machien doet ...
Goeie B&B gevonden - landlady from New-Zealand, surfster, vond Tofino het einde want je kan er heel het jaar door goeie spots vinden, er wonen geen haaien en alleen de zeeotters zouden eens een beet naar je kunnen doen als je ze ambeteert. Die beesten wonen daar al langer dan mensen , dus ...
's Anderendaags twee wandelingen, een op Meares Island "Big Tree Hike" langs een boardwalk midden in het Noordelijke Regenwoud - 4,5 meter water per jaar ... - met als oudste wezen daar een boom die vijftienhonderd jaar oud is - met acht man eromheen , hand in hand, heb je zo ongeveer zijn omtrek ... En zo staan er daar tientallen. Na de middag (fish and chips) langs het strand met de Pacic vlakbij, heel vreedzaam , anders dan in de winter en lente>
Eergisteren naar Ucluelet voor een trip per zodiac naar de Broken Group islands, zeehonden tot in het haventje, na een kleine twintig minuten de eerste wolk van een grijze walvis boven het water - als het beest uitademt kan je dat van ver merken - en dan het spektakel van een lange grijs-gevlekte rug en staart die door het water glijdt - er is geen beter woord dan glijdt voor het bewegen van die dieren.
Verder naar zeeleeuwen-verblijf, die hebben blijkbaar allemaal een soort van klaxon om te converseren, en dan opnieuw walvissen, bultruggen deze keer - hebben een soort kleine vin op hun rug - eerst een paar op een goeie honderd tot honderdvijftig meter
die regelmatig boven kwamen- en dan een moeder met haar jong die aan het vissen jagen waren, samen, wat de skipper-gids nog nooit had meegemaakt - en die waren zo aardig van zich op minder dan vijfentwintig meter te tonen... Foto's ? Ruggen maar geen koppen of staarten - die zaten onderwater wanneer ik op het knopke drukte ...
Mijn reis kon al niet kapot, maar dit meemaken ...
Gisteren eens gaan kijken in de galerijtjes in Tofino, een boek van Roy Henry Vickers gekocht - opzoeken via Google - en dan terug naar Nanaimo via Cathedral Grove, een reservaat waar de hoogste Douglas-den vijfentachtig meter hoog is, en waar er op een paar vierkante meter wel vier tot vijf naast elkaar staan. Wie zei er daar "ongelooflijk" ?
En seffens met Even naar Kelowna, maar dat vertel ik volgende keer !
Take care, all of you !
Thursday, September 22, 2005
Ucluelet
Na de Humpbacks van deze namiddag ben ik zeer curieus om mijn fotokes te zien, en mijn net-tijd is bijna op , dus in het kort : bootnamiddag naar Broken Group Islands - zeeleeuwen, zeehonden, vogels maar voornamelijk walvissen
Monday, September 19, 2005
Van Zondagnamiddag naar ...
Van Isle morgen , na nog eens een soccermatch straks met Even - de Vancouver Whitecaps spelen de play-offs hier en hopen te winnen maar het zullen die van Montreal wel worden waarschijnlijk. But ... you never know !
Vandaag een korte hike in Lyle Valley gemaakt, met Even en de tweeling, over een hangbruggeske zo'n twintig meter boven het water van de bergstroom die van Mount Seymour naar beneden komt, over de rotsen en door het bos, picknick temidden het water (nu stillekes tussen de rotsen door , in de lente zeker en vast bruisend en niet te bevaren, zelfs als je een meester bent in een kayak.
Morgen keer ik terug naar Vancouver Island, mijn plannen zijn wat aangepast, ik ga eerder de Pacific van dichterbij bekijken, Tofino en Clayotchoc Bay in het westen daar, gezien de plannen om de Rockies over een jaar of twee te gaan doorkruisen. Ik zal er maar even bijvoegen dat deze kant van de wereld me zeer sterk bevalt, niet in het minst omwille van de ruimte zelf als om de openheid van heel veel mensen die je hier ontmoet. Meer nieuws later, nu nog wat gaan lezen over de Haida en de Kwakwaka'wakw en andere Tsimshian-shamaans, totems, chiefs en legenden.
Jullie worden van hieruit een hartelijk "See you " gewenst , tot binnenkort en "Houwdoe" voor die van Essen !
Vandaag een korte hike in Lyle Valley gemaakt, met Even en de tweeling, over een hangbruggeske zo'n twintig meter boven het water van de bergstroom die van Mount Seymour naar beneden komt, over de rotsen en door het bos, picknick temidden het water (nu stillekes tussen de rotsen door , in de lente zeker en vast bruisend en niet te bevaren, zelfs als je een meester bent in een kayak.
Morgen keer ik terug naar Vancouver Island, mijn plannen zijn wat aangepast, ik ga eerder de Pacific van dichterbij bekijken, Tofino en Clayotchoc Bay in het westen daar, gezien de plannen om de Rockies over een jaar of twee te gaan doorkruisen. Ik zal er maar even bijvoegen dat deze kant van de wereld me zeer sterk bevalt, niet in het minst omwille van de ruimte zelf als om de openheid van heel veel mensen die je hier ontmoet. Meer nieuws later, nu nog wat gaan lezen over de Haida en de Kwakwaka'wakw en andere Tsimshian-shamaans, totems, chiefs en legenden.
Jullie worden van hieruit een hartelijk "See you " gewenst , tot binnenkort en "Houwdoe" voor die van Essen !
Saturday, September 17, 2005
Na Vancouver Island
Hier is het weer een beetje opgeklaard, wat grijzig vandaag - het kan moeilijk alle dagen kermis zijn ...
Als ik "hier" schrijf betekent dat ik terug in Eevn en Anne's huis ben aangeland, na de trip naar Van Isle waar het ook alweer "splendid" was. Eergisteren na een rit per scooter door het eerder drukke Vancouver over Lion's Gate brug en door Stanley Park samen met Ian Bridge (another women's soccer coach, and a very nice person) de ferry op naar Vancouver Island. Anderhalf uur wachten, with a nice cup of coffee in the sunshine, en dan doorheen de eilandjes tussen de stad en "het grootste eiland van Noord-Amerika" richting Victoria, ooit hoofdstad van British Columbia, en "very British indeed" .
Onderweg naar Ian's huis , toch ook weeral een kleine vijftig kilometer, dinner at the Oceanview Inn, zicht op de baai en heel lekkere vissoep-BC-style , ze heten die hier "chowder" en behalve clams, oesters, stukjes vis van allerlei aard zitten er ook stukjes aardappel en uiteraard kruiden in. Het eten valt eerlijk gezegd ongelooflijk goed mee, als je niet "amerikaans" wil eten is dat absoluut geen probleem - allen moet je rekening houden met hun gevoel voor hoeveelheden : een cappucino hier zijn er zowat vier in een en dezelfde kop ginderachetr in Europa ...
Na de nodige nachtrust ( ik heb geen last van te weinig mogen slapen ... ) gisteren naar Victoria want de visvriend van Ian had een andere afspraak - hopelijk heeft hij wat aan de haak geslagen - zodat het zalmvissen voor een andere keer zal zijn. Ik heb het me evenwel niet beklaagd want het Royal B C Museum is bijzonder levendig , en de sectie over de "First Nations" , zijnde de oorspronkelijke bewoners van dit deel van Canada, is indrukwekkend mooi en verhelderend. De foto's die ik later op deze plaats hoop te kunnen zetten zullen er enig gedacht kunnen van geven. Voor mij in ieder geval ging er nog maar eens een deur open die op ver- en bewondering uitgaf, en de paar boeken die ik nadien in de shop heb gevonden krijgen een goed plaatske - en er zijn er enkele bij met verhalen en tekeningen waar Yke, Noa en Corto nog mee van zullen kunnen genieten ...
Na nog maar eens seafood-lunch (verse oesterkes en verse heilbot en "local cheese") Ian's hond gaan ophalen bij mom and dad , en dan richting Butchard's Garden, zeer mooi, zeer groot, zeer gevarieerd, honderd-en-een jaar oud met voor mij "top of the bill" de Japanse tuin met een schat aan esdoorns, pijnbomen , bamboe's en vreemd gevormde 'cryptomeria's', waarvan ik niet eens de nederlandse naam ken ( Google maar eens Wouth ).
Over de verse avondzalm zwijg ik, over de nachtrust ook, boswandeling vanmorgen in een licht regentje, en na de middag ( lunch : chowder , oesters, heilbot ...) met een "floatplane" vanuit Victoria Harbour recht naar Vancouver gevlogen - en daar de wolken nogal laag hingen vlogen we op zowat vijf- tot zeshonderd meter over de zeearm die beide plaatsen verbindt. Les, een andere kennis hier had het zo geregeld dat deze jongen naast de piloot mocht plaats nemen - ik hoop dat mijn videooke behoorlijk uitvalt - en het binnenvliegen van Vancouver over Stanley Park en tussen de buildings door wil ik best nog wel eens overdoen !
Wat er morgen op het programma staat weet ik nog niet zo best, we zien wel, en dat is misschien ook een goeie aanduiding voor hoe het leven hier verloopt : laid back maar anderzijds wel correct, heel vriendelijk en informeel . Wat je waarschijnlijk het dikwijlst op een dag te horen krijgt is "How you're doing ?" tenzij het "Nice to meet you " is !
So, to all of you : " How you're doing ?" ...
Als ik "hier" schrijf betekent dat ik terug in Eevn en Anne's huis ben aangeland, na de trip naar Van Isle waar het ook alweer "splendid" was. Eergisteren na een rit per scooter door het eerder drukke Vancouver over Lion's Gate brug en door Stanley Park samen met Ian Bridge (another women's soccer coach, and a very nice person) de ferry op naar Vancouver Island. Anderhalf uur wachten, with a nice cup of coffee in the sunshine, en dan doorheen de eilandjes tussen de stad en "het grootste eiland van Noord-Amerika" richting Victoria, ooit hoofdstad van British Columbia, en "very British indeed" .
Onderweg naar Ian's huis , toch ook weeral een kleine vijftig kilometer, dinner at the Oceanview Inn, zicht op de baai en heel lekkere vissoep-BC-style , ze heten die hier "chowder" en behalve clams, oesters, stukjes vis van allerlei aard zitten er ook stukjes aardappel en uiteraard kruiden in. Het eten valt eerlijk gezegd ongelooflijk goed mee, als je niet "amerikaans" wil eten is dat absoluut geen probleem - allen moet je rekening houden met hun gevoel voor hoeveelheden : een cappucino hier zijn er zowat vier in een en dezelfde kop ginderachetr in Europa ...
Na de nodige nachtrust ( ik heb geen last van te weinig mogen slapen ... ) gisteren naar Victoria want de visvriend van Ian had een andere afspraak - hopelijk heeft hij wat aan de haak geslagen - zodat het zalmvissen voor een andere keer zal zijn. Ik heb het me evenwel niet beklaagd want het Royal B C Museum is bijzonder levendig , en de sectie over de "First Nations" , zijnde de oorspronkelijke bewoners van dit deel van Canada, is indrukwekkend mooi en verhelderend. De foto's die ik later op deze plaats hoop te kunnen zetten zullen er enig gedacht kunnen van geven. Voor mij in ieder geval ging er nog maar eens een deur open die op ver- en bewondering uitgaf, en de paar boeken die ik nadien in de shop heb gevonden krijgen een goed plaatske - en er zijn er enkele bij met verhalen en tekeningen waar Yke, Noa en Corto nog mee van zullen kunnen genieten ...
Na nog maar eens seafood-lunch (verse oesterkes en verse heilbot en "local cheese") Ian's hond gaan ophalen bij mom and dad , en dan richting Butchard's Garden, zeer mooi, zeer groot, zeer gevarieerd, honderd-en-een jaar oud met voor mij "top of the bill" de Japanse tuin met een schat aan esdoorns, pijnbomen , bamboe's en vreemd gevormde 'cryptomeria's', waarvan ik niet eens de nederlandse naam ken ( Google maar eens Wouth ).
Over de verse avondzalm zwijg ik, over de nachtrust ook, boswandeling vanmorgen in een licht regentje, en na de middag ( lunch : chowder , oesters, heilbot ...) met een "floatplane" vanuit Victoria Harbour recht naar Vancouver gevlogen - en daar de wolken nogal laag hingen vlogen we op zowat vijf- tot zeshonderd meter over de zeearm die beide plaatsen verbindt. Les, een andere kennis hier had het zo geregeld dat deze jongen naast de piloot mocht plaats nemen - ik hoop dat mijn videooke behoorlijk uitvalt - en het binnenvliegen van Vancouver over Stanley Park en tussen de buildings door wil ik best nog wel eens overdoen !
Wat er morgen op het programma staat weet ik nog niet zo best, we zien wel, en dat is misschien ook een goeie aanduiding voor hoe het leven hier verloopt : laid back maar anderzijds wel correct, heel vriendelijk en informeel . Wat je waarschijnlijk het dikwijlst op een dag te horen krijgt is "How you're doing ?" tenzij het "Nice to meet you " is !
So, to all of you : " How you're doing ?" ...
Wednesday, September 14, 2005
Vancouver BC
Het is me toch al gelukt van op mijn blogspot-systeem te geraken, vandaar een wat langer verhaal als alles goed gaat.
Dat ik heel goed ontvangen ben bij Even en Anne mag nog wel eens onderstreept worden, ook al stond Even me op te wachten op de luchthaven daar waar binnenlandse vluchten aankomen, en ik stond/zat/lag/hing een verdieping lager... Een telefoontje na een uurke of twee bracht de oplossing.
De eerste dagen werden dagen van kennismaking met het leven hier, de stad zelf en buren en vrienden. Daar hoorde onder meer een voetbaltraining van de achtjarige tweeling Hedvig en Tora bij, een paar wandelingen in de buurt en langs het strand - Even's huis geeft uit op de Pacific en ligt in een zeer groene zone. De bomen hier , ook in het hartje van de stad zijn onwaarschijnlijk hoog en dik, en de huizen hier in West-Van staan ofwel aan het strand ofwel tegen de bergwand aan. Resultaat : de zwarte beren komen gewoon je garage binnen als ze niet gesloten is natuurlijk. Een van Even's buren heeft onlangs een beer in zijn tuin "gevonden" die sterke interesse hd in zijn japanse karpers ... misschien makkelijker te pakken dan de zalmen die aan hun trek beginnen. Dat schouwspel is voor een van deze dagen.
Zondag was voetbalwedstrijddag, mijn gastheer is niet zomaar trainer natuurlijk, hij moet op de hoogte blijven en zijn relaties onderhouden ...
Maandag een paar uren de bergen in - hier achter het hoekske zal ik maar zeggen, Mount Seymour op - helaas kwamen de grijze wolken uit het Noord-Oosten het zicht op de stad en de vele zee-armen en eilandjes verstoren. En dan gisteren met de fiets naar Stanley Park - ligt midden in de stad, is zowat zesendertig keer zo groot als "'t paarrek van tstad" en de dikste boom heeft een omtrek van twee-en-twintig meter. Er staan ook een reeks prachtige totempalen en er wordt heel veel gesport - iets wat hier erg veel in openlucht gebeurd.
Vandaag trek ik per boot met Ian Bridge, een van Even's collega's mee naar Vancouver eiland om er een paar dagen te blijven, en met het watervliegtuig terug volgende vrijdag.
Meer daarover later, laat het allemaal smaken, profiteer van het weer als het goed is, en "see you in a couple of days" .
Dat ik heel goed ontvangen ben bij Even en Anne mag nog wel eens onderstreept worden, ook al stond Even me op te wachten op de luchthaven daar waar binnenlandse vluchten aankomen, en ik stond/zat/lag/hing een verdieping lager... Een telefoontje na een uurke of twee bracht de oplossing.
De eerste dagen werden dagen van kennismaking met het leven hier, de stad zelf en buren en vrienden. Daar hoorde onder meer een voetbaltraining van de achtjarige tweeling Hedvig en Tora bij, een paar wandelingen in de buurt en langs het strand - Even's huis geeft uit op de Pacific en ligt in een zeer groene zone. De bomen hier , ook in het hartje van de stad zijn onwaarschijnlijk hoog en dik, en de huizen hier in West-Van staan ofwel aan het strand ofwel tegen de bergwand aan. Resultaat : de zwarte beren komen gewoon je garage binnen als ze niet gesloten is natuurlijk. Een van Even's buren heeft onlangs een beer in zijn tuin "gevonden" die sterke interesse hd in zijn japanse karpers ... misschien makkelijker te pakken dan de zalmen die aan hun trek beginnen. Dat schouwspel is voor een van deze dagen.
Zondag was voetbalwedstrijddag, mijn gastheer is niet zomaar trainer natuurlijk, hij moet op de hoogte blijven en zijn relaties onderhouden ...
Maandag een paar uren de bergen in - hier achter het hoekske zal ik maar zeggen, Mount Seymour op - helaas kwamen de grijze wolken uit het Noord-Oosten het zicht op de stad en de vele zee-armen en eilandjes verstoren. En dan gisteren met de fiets naar Stanley Park - ligt midden in de stad, is zowat zesendertig keer zo groot als "'t paarrek van tstad" en de dikste boom heeft een omtrek van twee-en-twintig meter. Er staan ook een reeks prachtige totempalen en er wordt heel veel gesport - iets wat hier erg veel in openlucht gebeurd.
Vandaag trek ik per boot met Ian Bridge, een van Even's collega's mee naar Vancouver eiland om er een paar dagen te blijven, en met het watervliegtuig terug volgende vrijdag.
Meer daarover later, laat het allemaal smaken, profiteer van het weer als het goed is, en "see you in a couple of days" .
Friday, September 09, 2005
Tuesday, September 06, 2005
Reisnieuws
Vandaag nog Pignans, morgen Hyères-Brussel, Tom, Sofie en Corto gaan bezoeken, om donderdag via Londen tot in Vancouver - BC - Canada te geraken. Hopelijk weet ik daar hoe ik foto's op dit scherm (en dat van mogelijke lezers) te krijgen.
Monday, September 05, 2005
Pijnpittennieuws
PijnpittennieuwsMaandag 5 sepetmber - Morgen vliegen naar Brussel, Corto ,Tom en Sofie groeten, en donderdag 8 naar Vancouver ! Pignans wordt ingeruild voor Brits Columbia - mijn vrienden daar zorgen voor een ongelofelijke ontvangst, en ik hoop van een paar foto's te kunnen verzorgen ! Tot één dezer dagen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
