Bang! Bang!

Dat is wat je , vooral ' s avonds, in de bossen en heuvels hier rond mijn huis hoort. De jagers zijn op pad. En het lijkt me dat de franse jagers ofwel een stukje minder zeker zijn van hun "schotvaardigheid", ofwel alle wild zeker dood willen, ofwel steeds weer twee stuks wild tegenkomen, ofwel denken dat ze zelf voor echo moeten zorgen, enfin de schoten zijn zo goed als steeds dubbele schoten.

Een ander fenomeen dat bij het jagen hoort is de verschijning van huisvlijt-affiches die te vinden zijn in de buurt van de plastic containers die langs de weg staan om vuilnis in achter te laten. Steevast (wat een mooi woord !) bevat die brief een verzoek om inlichtingen over een verloren hond, zonder naam want de meeste jachthonden heten gewoon "chien", meestal wel met aanduiding van kleur en geslacht en grootte. En je ziet ook regelmatig in camouflagepakken geklede mannen rondrijden in ouwe Renault-camionettes of omgebouwde "R-viertjes" speurend naar verloren "chiens" en alleman aansprekend om hun compagnon toch maar terug te vinden.

En nu het over jagers gaat, gisterenavond stapte ik nog even buiten om een blok of twee hout voor de nacht te gaan halen, en daar stond aan het firmament (ook een mooi woord hé !) mijn winterse sterrenvriend te schitteren : Orion in volle pracht, klaar en scherp oplichtend - de voorbode van nachtvorst . Wat die met jagen te maken heeft ? Zijn andere naam is toch "De Grote Jager" ...