Beschaamd ...

... om mijn stommiteit moet ik jullie melden dat er voorlopig slechts een - één ! - foto van de driedaagse motortocht waarnaar ik zo uitkeek op mijn blog te zien zal zijn. En waarom dan ? Omdat deze jongen zowat alles ingepakt had wat onderweg nodig zou kunnen zijn, met uitzondering van het oplaadapparaatje voor de accu's van mijn fototoestel. Accu's die dan ook alletwee nog zo goed als leeg meegenomen waren... Shame on me , zouden ze in het engels zeggen.

Wanneer de foto's van de andere "expeditie-leden" hier zullen geraakt zijn, dan krijgen jullie ze uiteraard te zien. Voor het ogenblik dus vooral tekst.

Woensdag liep mijn tocht van Pijnpittendorp naar Mende, hoofdstad van het departement Lozère, het minst bevolkte van heel Frankrijk. Zowat 320 kilometer, via Aix-en-Provence naar Beaucaire om de Rhône over te steken, en dan verder naar Alès , Florac en de Col de Montmirat tot in hogergenoemd Mende. Daar waren ondertussen de drie companen, Bruno, Pascal en Thierry ook aangekomen, na een tweedaagse tocht per motor vanuit Belgaland. Over avondeten en slaapgelegenheid niks speciaals te melden, alles okee op hier en daar enig gesnurk na, iets waar ik verder niet wil over uitweiden ...

Donderdag verlaten we Mende om de tocht van de Gorges du Tarn aan te vangen, via een schitterende weg die voert van hoog op de Causse de Sauveterre naar Sainte Enimie dat beneden bij de Tarn ligt. Een Causse is een hoogplateau, hier in de Cévennes doorsneden door diepe kloven waarin de rivieren stromen. En dan rijden we een stuk langs de rivier, en een stuk terug naar de Causse, naar het Point Sublime, en weer een stuk naar beneden naar Le Rozier ... tijd voor een middaghapje vooraleer naar de Causse Méjean te rijden, bekend om zijn schapen, zijn schapenmelk waar ze Roquefort van maken en zijn José Bové . Over de Causse Méjean verder naar de enorme Viaduc de Millau - waarna de uiteindelijke bestemming Le Vigan werd, een stuk oostwaarts want de idee was om vandaag , vrijdag, de Mont Ventoux te be- ... wat moet ik schrijven? -rijden-klimmen-stijgen ... ?

Nu bleek het weer vanmorgen echt niet mee te zitten, misschien dan maar wat meer zuidelijk? Nîmes zou het worden , en de arena, ooit door de Romeinen gebouwd, en beter weer ... dachten we. De eerste twee klopten, maar het weer ... nat was het! Echt veel echte dikke druppels die echt met heel velen uit de hemel gevallen kwamen - alleman min of meer nat, maar ... rijden moesten we op een of andere manier toch. De stad verlaten, de baan op, de hemel klaart op en tegen dat Avignon in het zicht ligt zijn we relatief droog en alweer zo optmistisch gestemd dat er voor het middageten gekozen wordt voor een terraske ! En dat we dan ook nog echte aïoli te eten kregen kon niet zuiderser. Voor het recept, zie onderaan. Middageten verorberd , en terug onderweg - maar even slechts nog met vier, want er was heel vies weer voorspeld hier in de Var voor morgen (straks eigenlijk). En omwille van die slechte meteo besloot ik niet mee naar de Ventoux te trekken, nog meer noordelijk, maar vandaag huiswaarts te rijden. Op de Ventoux geraak ik wel eens bij mooi weer, en wat het morgen wordt zien we morgen wel.

Och ja ... de accu's van het fototoestel zijn ondertussen weer bijgeladen ! En het trio is de Ventoux opgereden in koude en regen - ik hoop voor hen dat het morgen meevalt, overmorgen worden ze weer thuis verwacht daar in het noorden...







P.S. Aïoli is een gerecht van "morue" ofte gezouten gedroogde kabeljauw, wulken, eventueel mossels, allemaal gekookt en opgediend met gestoomde groenten, boontjes, kikkererwten, wortelen, een aardappel, bloemkool en daarbij een "tian" of schaal met "de saus" - een soort mayonnaise gemaakt met olijfolie en heel wat look - vandaar de naam van de saus en van het gerecht ! Lekkerrrrr ...