Gewerkt...

... dat er hier is de laatste tijd ! Vooreerst is mijn jongere broer Frank me komen helpen ( hij het werk en ik de commando's) bij het bouwen van het muurtje rond het zwembad dat dan zal worden opgevuld met goede aarde, en nadien beplant. Kijk maar naar de foto hierbij, en bedenk dat het weer weeral zomers te noemen is.



Nadien kwam vanuit het koude noorden Bruno , eigenaar en vriend (in welke volgorde moet dat ?) om voor de afwerking en de goede raad te zorgen. Gezien mijn voet- en teen-perikelen heb ik hem ook maar weer het uitvoeren gelaten.


Na een paar dagen kwam Christel, zijn goede ster, hem dan opzoeken, en zie het weer werd nog zomerser ! Dat is de reden waarom we nu weer het terras in gebruik hebben genomen voor lichte maaltijden en verfrissingen aller aard - zie foto's !


En de laatste foto hadden jullie nog tegoed van zo'n goeie veertien dagen geleden. De Anacamptis pyramidalis mag dan "een gewone" orchidee zijn, ze blijft van een biezondere schoonheid.


Tijd voor een duikje, maar eerst een hoop groeten aan jullie allen. En wie twijfelt aan mijn "werk-capaciteiten" - op één van de foto's kan je mij , mits enig zoeken, "aan het werk" zien .

Blauw, rood, zwart ...

De eerste kleur uit de titel kwam eergisteren-avond "out of the blue" deze kant uit. De televisie aan, na het nieuws, een liedjes programma, "Zo is er maar één", en zingt Kris De Bruyne toch niet het ongelooflijke "Blauw" van The Scene, of van Thé Lau, of van ... al wie het ooit gehoord heeft. Deze jongen werd er stil van, en voor wie zich mijn leeftijd herinnert, zeg maar deze knaap ...

Rood was de kleur van de wijn uit het liedje, wat zeg ik, de song, het kapotte-ziel-lied van wijlen Bram Vermeulen, ook een monument. En dat Sioen het zong deed er helemaal geen afbreuk aan. Ook al blijft "Blauw" bij mij bovenaan.

En dan kwam het niet aan te nemen zwart. Niks meer met liedjes. Niks meer met zangers. Alleen maar rouw, niet begrijpen, machteloos kwaad zijn. Wie heeft zo'n eigendunk, wie haalt het in zijn hoofd zo maar de straat op te lopen, na aankoop van een geweer het ding te richten op volkomen onbekende onschuldigen, welke voedingsbodem heeft tot zulke aberratie geleid ?

De foto die bij de eerste kleur uit de titel hoorde, houden jullie maar te goed - over een paar dagen komt ze wel.

Vampier ?

Een niet alledaagse titel voor een spotje vanuit Pijnpittendorp, denk ik bij mezelf. En toch, soms gaat een mens twijfelen. Lees verder en stuur me commentaar, zelf kom ik er niet alleen uit.

De perikelen met tenen, pezen en gewrichten zijn jullie genoegzaam bekend. Behalve een radiografie ofte x-stralen-foto had de dokter eveneens een bloedanalyse voorgeschreven - vorige week dinsdag. Woensdagmorgen is de verpleger langs gekomen en heeft me een naald in de rechterarm geprikt, een voor mij onbekende hoeveelheid bloed afgetapt, en beloofd dat ik donderdagnamiddag het resultaat van het onderzoek wel zou kunnen gaan ophalen bij de apotheker.

Vermits de radiografie toch pas vrijdagnamiddag klaar was, dacht ik dat zaterdagvoormiddag vroeg genoeg was om die resultaten op te halen. Bij de apotheker echter geen spoor van enig verslag? Bij het lab was de naam "Peterpignans" eveneens onbekend. Komt toevallig de verpleger binnengestapt bij de apotheker. Met veel excuses, en na kontrole in zijn wagen, blijkt dat hij de flesjes niet had binnengebracht, en dus moest hij terug "langskomen", wat deze morgen gebeurde. En wat weer met prik en aftappen van bloed gepaard ging natuurlijk. En dat "gebeurt me nooit" zei hij erbij, en ik moest ook niet een tweede maal betalen - het had er nog moeten bijkomen - hij een lekker rood ontbijt, en ik nog betalen ook zeker !

Teen en tander

Teen. Positie : uiterst links aan de rechtervoet, ermee verbonden door middel van een gewricht. Kleur : rood vooral ter hoogte van het teen-gewricht. Toestand : licht begin van artrose, vastgesteld gisternamiddag door middel van enkele radiografiën die mij anderhalf uur geduld hebben gekost, en de ziekteverzekering een hoopje geld . Van enig spoor van andere aandoeningen spreekt noch "le docteur en imagerie médicinale" noch zijn verslag, wat niet zo verwonderlijk is, ook al zit er nog altijd infectie op de pezen van gezegde teen, de "imagerie" vliegt er allicht dwars door. De pillen die ik na uiteindelijk bezoek aan de doktoor (zie een vorige blog) ben beginnen slikken hebben toch al een zeker resultaat bereikt : de pijn verdwijnt stilaan, de teen met linkse neigingen wegens zijn positie gaat stilaan weer bewegen , niet links-rechts doch op en neer, op en neer, nog niet "heen en weer, heen en weer" zoals in het onsterfelijke lied van Doctorandus P. Er is dus vooruitgang, ook al door het inzetten van een door een Endelse kennis geleend voet-broebel-spa-douche-bad , maar nog veel meer omwille van het verplichte rusten dat tot vandaag streng werd opgelegd door Hilde en Rudy, de goede vrienden die hier kwamen huiswachten, en nu onderweg naar tropisch Belganië zijn.

Tander. Er wordt weer terug gebruikt gemaakt van het zwembad. Geen beelden ( uit overwegingen van pudeur). De tuin staat volop te bloeien (zie beelden). De bijen vliegen van bloem naar bloem. De mieren kruipen de muren op. De hagedissen eten hun buiken vol. De kaktussen warmen zich op. Het pastisverbruik gaat de hoogte in. Er wordt weer rosé geschonken bij het avondmaal. Men ziet weer "marcellekes" en "topjes" door de straten flaneren. Alleen de "cigales" zijn nog niet van de partij. Helemaal zomer is het dus nog niet - maar veraf is hij niet meer.

Ik wens hem jullie allemaal lang en heet !