Mijn twee medewandelaars zagen hoe goed het was , en klommen met veel enthousiasme naar boven.
Maar het hoogste punt moest nog bereikt worden , en stilaan begon ook de temperatuur in die minerale omgeving een rol te spelen.
Er zijn er die zo'n droge omgeving niet aan hun hartje laten komen ...
Fotograaf aan het werk, de omgeving inspireert uiteraard !
We zijn al een heel eind hoger geraakt, en opvallende kleuren worden zeldzamer.
Toch vinden we daar hoog op het plateau een van de emblematische bloempjes van het zuiden.
La Croix de Provence moet ginder ergens staan ... maar we zien ze nog niet , en we zijn er ook nog niet. Toch blijven we moed houden . Daarachter moet dat kruis toch te zien zijn ...
Gemakkelijker wordt het pad niet, en sommige voeten spelen op ...
En dat "plateau" kan je niet echt "plat" heten ... je stapt van de ene steen op de andere richel ...
En na letterlijk uren opletten om je voet tekens weer op het juiste plekje neer te zetten sta je aan de voet van La Croix de Provence... waarna je nog naar beneden moet om ergens in Vauvenargues je voertuig te vinden.
En kijk , zo tevreden zijn ze dat ze het gehaald hebben ... je zou voor minder !
Of ze het nog eens overdoen ? Wie weet ... misschien mag ik nog wel eens mee !
No comments:
Post a Comment