Op naar...

... inderdaad " La Loube" , 830 meter hoog, en als je op 400 meter hoogte geraakt bent zoals ik, gebracht door mijn Yammeke, dan moet je verder te voet - dat is duidelijk te zien op het bordje dat onder het naambordje hangt!

Na een bocht of twee krijg je al een blik op de top van die "montagne de la Loube" te zien. Nog een heel eind voor je boven bent. Gelukkig ligt de weg er goed bij - boven op de top staan er antennes en torens voor allerlei telecommunicatie-toestanden, en dus moet er wel eens wat geknutseld worden aan kabels en parabolen ... en dat vraagt dan weer om vrachtwagens die vanalles naar boven moeten brengen.



De weg loopt vrij steil naar boven, fleece en jas worden al gauw uitgetrokken, en na een goed kwartier stijgen ga je je ergens in de Dolomieten wanen - vreemde rotsformaties links en rechts van de baan, beneden naar de vallei toe, of hoog boven de weg uittorend ... ik denk dat velen hier allerlei reuzen, konijnen, beren en andere kattenkoppen zullen in trachten te vinden, anderzijds weet ik eigenlijk niet of er velen hier langs komen ... op drie werklui per vrachtwagen na en twee mountainbikers ontmoette ik eigenlijk niemand.






Om half drie vertrokken, iets voor vier boven geraakt, tevreden dat het zo goed verlopen is, tijd voor een "zelfportret" ... dat duidelijk toont hoe hoog La Loube boven de vallei van de Caramy uitsteekt - helemaal beneden liggen Tourves en Brignoles.



Dat ik sneller beneden was dan boven moeten jullie maar aannemen ... geen foto's !