... vorige week zag de hemel er uit alsof de zomer niet op kon. En gelukkig maar duurt hij nog lang. Vandaar dit eerste zonnige prentje. Met de platanen erbij om het helemaal zuiders te maken.
Vermits Aubagne zichzelf de stad van aarde en water heet, en er in de buurt een vreemde "madam" woont , die zichzelf "Celle qui peint" heeft gedoopt moesten we toch eens gaan kijken in de Chapelle des Pénitents noirs, waar een schitterende tentoonstelling van allerlei aardewerk door de eeuwen heen ons opwachtte. Later foto's.
Nu terug naar Danielle Jacqui, "celle qui peint", en die zich voorgenomen heeft het station van Aubagne om te vormen tot "het middelpunt van de wereld" , en daar nu een hele tijd, maanden aan een stuk, allerlei ceramieken voor maakt in een atelier van de stad. Ook hier een prentje erbij, en dan eentje van haar huis, in een dorp een beetje meer naar het noorden, dat niet voor niks "La maison de celle qui peint" heet. L'Art Singulier heet men deze vorm van artistieke creaties, die via sculpturen, schrijven, breien, haken, en wat nog meer een uitdrukking van iemands diepste binnenste moet voorstellen. We zien wel, in ieder geval, we kijken !
No comments:
Post a Comment