Wat zal het worden?

De titelvraag wordt geacht jullie nieuwsgierig te maken, maar eigenlijk is het er een die mij voor het ogenblik nogal bezig houdt. De episode met de behandeling voor de ontstoken pees aan mijn rechtervoet is namelijk niet geëindigd zoals ik zou gewild hebben.

De ontsteking is woensdag plots weer heviger geworden, nadat ik dinsdag veel te veel rondgelopen had , dus opnieuw zalf, en rusten. In het zonnetje, zoals het hier hoort. Resultaat ? Al het vel dat ingesmeerd was met Voltarène heeft een ernstige zonneslag opgelopen, de pijn is teruggekeerd , en nu nadat ik opnieuw met de pillen begonnen ben, de zon schuw en heel weinig rondtrippel is die gelukkig aan het verdwijnen.

Blijft de titelvraag die nog geen antwoord gekregen heeft . Want zoals de toestand nu is vrees ik sterk volgende week niet aan het vervolg van mijn tocht te kunnen beginnen. Mijn voet is nog gezwollen , de pees laat zich nog behoorlijk voelen, en mijn vel verdaagt alleen maar after-sun. Dus tijd om aan de evaluatie van het eerste stuk te beginnen, en het volgende deel ... dat hebben we nog te goed. Meer nieuws later , zegt men dan.

De week op het pad van de Grande Randonnée is in ieder geval een heel positieve ervaring geweest, en ze heeft me ook echt heelwat duidelijk gemaakt. Ik schrijf het hier maar op, zonder erg systematisch te willen zijn, zoals het me voor de geest kwam vanmorgen.

Alleen op weg gaan, en bij aankomst nog een tent moeten opzetten en beginnen koken vrees ik niet te kunnen kombineren, tenzij misschien één of twee keer als het echt niet anders kan. Dus : Leve het sisteem "Chambre d'hôte" in de avond, of eventueel een Gîte , waar ik voorlopig nog geen ervaring mee heb, er was er maar één op mijn route, de laatste dag toen ik werd opgehaald, en ze dus niet meer nodig had.

15 tot 20 kilometer per dag met paden die dikwijls een paar kilometer lang meer dan 10 percent stijgen, en dan soms maar eigenlijk een beekbeddinkje zijn is zowat het maximum voor mij. Anderzijds is langs een gewone vlakke baan stappn,, ook al liggen er bochten in, niet leuk. Dus : leve het pad, en liever op en af dan vlak !

Wat mijn uitrusting betreft niks speciaals te melden, 'k nog zorgen dat ik bepaalde onderdelen ga limiteren wat betreft gewicht of aantal - niet te veel sokken meenemen bijvoorbeeld, maar dit wordt te technisch voor mijn blog. Als iemand van jullie meer details wil : e-mailen !

En tot slot een belangrijk puntje voor wie onderweg is in gebied waar je zo goed als niemand ontmoet, en je moet voortgaan op de rood-witte merktekens (of eventueel andere verfstrepen). Indien je op een bepaald punt geen merktekens meer ziet, en het pad niet echt duidelijk meer is, dan is het beter terug te keren naar het laatste merkteken en te zoeken tot het volgende gevonden is. Op sommige plekken is de kaart van geen of weinig nut, ik denk aan de hoogvlakte vol gras-met-schapekeutels en stenen boven op la Sainte-Baume, waar ik tweemaal ben moeten terugkeren op mijn stappen en gelukkig tweemaal het juiste pad heb teruggevonden na enig gezoek.

Dat is het wat de "evaluatie" betreft, en 'k heb er geen foto's voor. Maar één ding nog: dat bosje bloemen waar jullie de naam nog te goed van hebben heet " Centhrantus calcitrapa" , en een nederlandse naam heb ik er niet voor gevonden - misschien niet genoeg "gegoogled" ...

Tot binnenkort !