Uitgesteld maar

... niet definitief afgeschreven, het vervolg van mijn staptocht. De ontsteking is nog steeds niet "onder de knie" , hoewel ze letterlijk er wel zit, maar dat is het juist : ze zit er nog steeds ! Met een brokje spijt in het hart, en moeite om niet te veel rond te schuifelen, heb ik mezelf verplicht van rust te nemen, en dan vooral die rechtervoet-"mit Anlage" zoals de Germaanse broeders dat zeggen - echt te laten rusten, teneinde de pezen, spieren, gewrichten en diesmeer helemaal terug tip-top in orde te krijgen.

Dus voorlopig geen blogs over klimmen en dalen, riviertjes en paden, rugzakken en gîtes, we houden het bij de iets gewonere , voor mijn doen dan, onderwerpen.

En zoals jullie stilaan weten, graag deel ik mee van de kleine ontmoetingen hier in de tuin of omgeving. Vandaar vandaag een foto van het eerste zonneroosje, gisteren rond de middag stak het zijn lachend gezicht op. En de wonderlijke ster op de tweede foto is eigenlijk familie van onze schorseneren, de "Tragopogon hybridum" , die binnenkort zijn pluizen gaat laten rondvliegen - daar komt ook nog wel een prentje van, als alles meezit natuurlijk.


Intussen wordt jullie van hier in Zonne-pijnpitten-dorp een hoop mooi weer en veel goede moed gewenst!