Bijna vier weken !

En we zien stilaan het einde van de voet-miserie aankomen. Niet dat er al onmiddelijk aan een nieuwe voettocht begonnen wordt - maar de zwelling is zo goed als verdwenen, de pijn ongeveer weg, het gewricht klaagt niet al te zeer als er wat aan gevraagd wordt, enfin, hoop doet leven.

Dit alles na rusten en voetbaden en insmeren en met het pootje omhoog liggen, zitten of hangen, enigsziens verplicht door de goede vrienden die hier eigenlijk huiswacht kwamen houden, maar zich ontpopt hebben tot ziekenzorgers. Hilde zien jullie op één van de foto's bezig met de decoratie van een houten wand van het dak waaronder de filterinstallatie van het zwembad staat. De inspiratie komt van het werk van Roy Henry Vickers, wiens werk en galerij in Tofino mij zeer had geboeid (zie mijn verhalen uit British Columbia), en die gebruik maakt voor veel van zijn werk van de klassieke technieken en de vormentaal van de oorspronkelijke bewoners van het Noord-Westen van Canada





Rudy, haar echtgenoot en "all-time old friend of mine" maakte zich nuttig bij allerlei tuinkarweien waar ikzelf niet aan toe kwam wegens ... de poot hoger vermeld. Nu en dan toch even de auto in, of een strompelpasje in de tuin, en nu de lente er is levert dat weer zonne-prentjes op voor jullie : Zonneroosjes uit de tuin , en vlinderlavendel vanuit de Maures.


Morgen rijden we voor een paar dagen naar onze vrienden Guy en Renée V. in de Corbières, wat ook wel weer een kleine oogst aan foto's zal opbrengen , en zoals gewoonlijk delen de lezers mee in de avonturen die alweer ons deel zullen zijn. Gegroet ... et à bientôt !