Nog een goeie veertien dagen en deze jongen begint aan de staptocht richting Santiago de Compostella. Dus moet er wat "ingestapt" worden, de schoenen zich nog wat meer naar de voet zetten, de spieren gecheckt, er worden trajecten op de kaarten in fluo gezet, hoogtelijnen bestudeerd en getracht in te schatten hoeveel kilometer er per dag zonder te veel moeite gestapt kunnen worden. En dat alles met in het achterhoofd "Och, we gaan toch maar een dag of acht eerst eens zien wat we aankunnen"... Want het is helemaal niet de bedoeling van dit jaar nog ginderachter ver in het westen van Spanje te geraken, nee een week of drie stappen alles bij mekaar is me al genoeg. Dan blijft er nog een stuk over, of eerder twee of drie, die we dan wel een volgende keer aanpakken. 'k Wil graag de lente van dichtbij meemaken, en anderzijds ook niet te lang van huis wegzijn, vandaar dus dit rara schema : een week in de tweede helft van maart, en als het meezit twee weken na Pasen.
En om jullie nog maar eens een lente-voorproefje mee te geven, de foto hierbij : de eerste amandelbloempjes hier vlakbij de Barbeiranne, de beek die haar naam heeft gegeven aan het stukje Pijnpittendorp vanwaar Peterpijnpit jullie allen zeer vriendelijk wil groeten.
1 comment:
pjottr,
als de blauwe lucht achter de amandelbloesem ook echt is, dan is het in Pijnpittendorp al wel echt goei weer !!! gelijk heb je om dan niet te lang op stap te gaan: 't ziet er daar prima uit !
vanuit een grijs en nat hoboken
veel groeten
mp
Post a Comment