.. sabelsprinkhanen, deze morgen op de bloeiwijze van de yucca , die hier éénmaal in de lente bloeit, en een tweede maal in de herfst. De beestjes moeten het daar best naar hun zin hebben, vermoed ik, ze lieten zich gewillig benaderen.
Wat meer détails : van kop tot staat , maar zonder het "zwaard", zijn ze toch wel een centimeter of zeven lang. Dat zwaard is trouwens een legboor om eitjes in de planten te deponeren, en het zijn dus duidelijk de vrouwtjes die hiermee zijn uitgerust. En wat ze eten ? Ook al weer planten - wie weet zelfs de bloemen van de yucca's ...
.
Sunday, November 19, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Hallo W & A ,
Verzorg al wat moet verzorgd worden.
Enne ... mijn maat Robert vertelde dat de sabelsprinkhaan zijn, of liever haar, eitjes in de grond legt en niet in de planten - dus dat nemen we dan maar ook weeral aan !
Dear Pjottr,
sabel of zadel, het zal mij worst wezen. Waarschijnlijk lusten die beesten dat ook, maar voor alle zekerheid toch even de sausjes uit de koelkast halen. Het feit dat deze commentaar op weinig of niets trekt moet U doen vermoeden dat ik op locatie zit te tikken. Inderdaad: ik geniet van enkele springuren op Pito, en dan zijn spring-hanen nooit ver weg !!!
Tot wederhoren ...
Marco Polo
Post a Comment